Markus Wolf
| Markus Wolf | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskonomo | Markus Johannes Wolf |
| Naskiĝo | 19-an de januaro 1923 en Hechingen |
| Morto | 9-an de novembro 2006 (83-jaraĝa) en Berlino |
| Tombo | Zentralfriedhof Friedrichsfelde |
| Lingvoj | rusa • germana |
| Ŝtataneco | Germanio • Sovetunio • Germana Demokratia Respubliko |
| Alma mater | Karl Liebknecht School • Moskva Ŝtata Aviada Instituto |
Subskribo 
| |
| Familio | |
| Patro | Friedrich Wolf |
| Frat(in)oj | Konrad Wolf • Thomas Naumann |
| Infano | Franz Wolf |
| Okupo | |
| Okupo | verkisto • ĵurnalisto • intelligence officer |
Markus Johannes («Mischa») WOLF (naskiĝis la 19-an de januaro 1923 en Hechingen; mortis la 9-an de novembro 2006 en Berlin) estis dum jardekoj gvidanto de spionorganizo de GDR.
Lia patro (Friedrich Wolf) estis kuracisto kaj dramverkisto; lia frato (Konrad) estis filma reĝisoro. Lia familio vivis en la 1930-aj, 40-aj jaroj en Moskvo. Markus Wolf hejmenvenis kun la Ulbricht-grupo al orienta Germanio.
Li estis dum longa tempo senvizaĝa homo en okcidento. Oni fotis lin nur komence de la 1980-aj jaroj en Stokholmo. Lia foto kun sunŝirmaj okulvitroj iĝis kovrilfoto en multaj gazetoj.
Wolf forlasis la organizon jam en 1986, - laŭ li - je efiko de la perestrojko.
Post reunuiĝo de Germanio, li fuĝis al Moskvo, poste li hejmenvenis tra Aŭstrio. La juĝistaro de Düsseldorf juĝis lin en 1993 je 6-jara prizono. Pli poste oni rompis la juĝon kaj Wolf estis provizore liberigita.
Markus Wolf verkis biografion kaj aperis ofte antaŭ la publiko
Lia libro La amikoj ne mortas (2002) estis tre populara en Germanio.
Verkoj[redakti | redakti fonton]
- Die Troika : Geschichte eines nichtgedrehten Films. Aufbau, Berlin/Weimar 1990, ISBN 3-351-01450-3
- In eigenem Auftrag: Bekenntnisse und Einsichten. Schneekluth, München 1991, ISBN 3-7951-1216-8
- Geheimnisse der russischen Küche. Rotbuch, Hamburg 1995, ISBN 3-88022-459-5
- Spionagechef im geheimen Krieg: Erinnerungen. Econ & List, München 1998, ISBN 3-612-26482-6
- Die Kunst der Verstellung: Dokumente, Gespräche, Interviews. Schwarzkopf und Schwarzkopf, Berlin 1998, ISBN 3-89602-169-9
- Freunde sterben nicht. Das Neue Berlin, Berlin 2002, ISBN 3-360-00983-5
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Irene Runge, Uwe Stelbrink: Markus Wolf: „Ich bin kein Spion“: Gespräche mit Markus Wolf. Dietz, Berlin 1990, ISBN 3-320-01752-7
- Alexander Reichenbach: Chef der Spione: Die Markus-Wolf-Story. Dt. Verl.-Anst., Stuttgart 1992, ISBN 3-421-06544-6
- Friedrich W. Schlomann: Die Maulwürfe. Universitasverlag, Tübingen 1993, ISBN 3-800-41285-3
- Rudolf Hirsch: Der Markus-Wolf-Prozess: Eine Reportage. Brandenburgisches Verl.-Haus, Berlin 1994, ISBN 3-89488-082-1