Adriano de Canterbury
|
Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Sankta Adriano |
| Sankta | |||||
| Adriano de Canterbury | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Abato de Canterbury | |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | dato mankas en Nordafriko | ||||
| Morto | la 9-an de januaro 710 en Canterbury | ||||
| Ŝtataneco | Kent vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | monaĥo vd | ||||
| |||||
| Sanktulo | |||||
| Honorata en | Katolika eklezio | ||||
| Festotago | 3-a de februaro | ||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Adriano de Canterbury (latine Hadrianus, angle Adrian of Canterbury, naskiĝis en Nordafriko; mortis la 9-an de januaro 710) estis bizanca kristano, kiu iĝis abato en Britio kaj post la morto deklariĝis sanktulo. En kristanismo estas aliaj sanktuloj de tiu persona nomo, interalie Adriano de Nikomedio - la simpla nomo "sankta Adriano" kutime celas al tiu, ne al Adriano de Canterbury.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Adriano naskiĝis komence de la 7-a jarcento en Nordafriko, proksimume 750 kilometrojn okcidente de la rivero Nilo, en la greklingva Bizanca Imperio. Proksimume 10 jarojn post la naskiĝo li pro invado de la araboj devis fuĝi al Napolo. Iom poste li aliĝis al kristana monaĥejo sur la insulo Nisida (en la antikva epoko Νησίς, Nēsis, malnovgreke „insuleto“), la kvina plej granda insulo de la Golfo de Napolo. En la monaĥejo li lernis la latinan, kaj ricevis teologian, pastran kaj liturgian edukon. Post malmultaj jaroj li elektiĝis abato de tiu monaĥejo. Tiu tempe la tiutempa bizanca imperiestro Konstas (Κώνστας) la 2-a (ankaŭ nomata Konstans kaj Konstant) konatiĝis kun li. En la jaro 663 Konstas venis al Napolo, dum lia armeo provis rekonkeri Italion. En pluraj kazoj la bizanca imperiestro uzis la abaton kiel ambasadoro. Kiam Konstas vizitis Romon, li prezentis la abaton al la tiutempa papo Vitaliano, kiu tre aprezis Adrianon kaj igis lin papa konsilanto. Tri jarojn poste la papo dufoje proponis al Adriano la postenon de la tiutempe novelektenda ĉefepiskopo de Canterbury. Adriano tamen ambaŭfoje malakceptis kaj proponis la unuan fojon monaĥon Andreo el najbara monaĥejo, la duan fojon la bizancanon Teodoro de Tarso. Tiu fine akceptis la ĉefepiskopecon sub la kondiĉo, ke Adriano kun li venu al Canterbury kaj estu persona konsilanto. Teodoro en 699 per ŝipo vojaĝis al Anglio, sed Adriano pro suspekto de la frankaj regantoj, ke la vojaĝo povus havi politikajn motivojn, nur povis veni la sekvan jaron, en 670. Post lia alveno en Canterbury Adriano iĝis abato de la tiuurba abatejo Sankta Aŭgusteno. La postenon li tenis ĝis sia morto la 9-an de januaro 710. La romkatolika eklezio poste deklaris lin sanktulo kaj festas lian mortotagon kiel memortago.
Fontoj[redakti | redakti fonton]
- http://saints.sqpn.com/sainta59.htm Arkivigite je 2014-02-20 per la retarkivo Wayback Machine angle
- http://www.earlybritishkingdoms.com/adversaries/bios/adrian.html angle
- Johann Stadler: "Stadlers Heiligenlexikon", 1-a eldono, 1975, eldonejo Georg Olms, Hildesheim germane