Aluísio Azevedo

Membrecoj
Membrecoj	Brazila Beletristika Akademio vd

Influita de
@	Émile Zola vd

Aluísio Tancredo Gonçalves de Azevedo
Aluísio Tancredo Gonçalves de Azevedo
	Aluísio Azevedo
Naskiĝo	14-an de aprilo 1857; en San-Luiso, Brazilo
Morto	21-a de januaro 1913; en Bonaero, Argentino
Nacieco	brazilano
Sukcesis kiel	romanisto; teatra verkisto; ĵurnalisto; karikaturisto kaj diplomato;
Artista celigo	enkondukinto de Naturalismo en la brazilan literaturon; kunfondinto de Brazila Beletristika Akademio
Reprezentaj verkoj	O mulato kaj O cortiço
Influita de
@	Émile Zola vd
Aluísio Azevedo
Persona informo
Naskonomo	Aluísio Tancredo Belo Gonçalves de Azevedo
Naskiĝo	14-an de aprilo 1857; en São Luís
Morto	21-an de januaro 1913 (55-jaraĝa); en Bonaero
Tombo	São Luís vd
Lingvoj	portugala vd
Ŝtataneco	Brazilo vd
Familio
Gefratoj	Artur Azevedo vd
Profesio
Okupo	verkisto • diplomato • ĵurnalisto • romanisto • novelisto • kronikisto • karikaturisto • desegnisto • pentristo • dramaturgo vd
Verkado
Verkoj	O cortiço ❦; O Mulato ❦; Casa de Pensão vd
Membrecoj
Membrecoj	Brazila Beletristika Akademio vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Aluísio Tancredo Gonçalves de Azevedo [aluizju tankredu gonsaŭvis ĝi azevedu] (San-Luiso, ĉefurbo de la brazila provinco Maranjo, 14-an de aprilo 1857 — Bonaero, 21-an de januaro 1913) — brazila verkisto, fondintoj de Brazila Beletristika Akademio, diplomato, karikaturisto kaj ĵurnalisto.

Biografio[redakti | redakti fonton]

Filo de David Gonçalves de Azevedo, vic-konsulo de Portugalio, kaj de Emília Amália Pinto de Magalhães, brazilanino. Lia pliaĝa frato, la dram-verkisto kaj ĵurnalisto Artur Azevedo, publikigis la unuan tekston en Esperanto ĉe brazila gazetaro, la preĝon Patro Nia, kiun Zamenhof mem esperantigis.

Frue en sia junaĝo li sin dediĉis al la karikaturo kaj al la pentrarto. En 1876 li ŝipveturis al urbo Rio de Ĵanejro, kun la celo studi belarton. Tie jam loĝis lia frato Artur de Azevedo. Por sia vivtenado li desegnis karikaturojn, menditajn de la gazetaro (O Figaro, O Mequetrefe, Zig-Zag e A Semana Ilustrada).

Forpasinte lia patro en 1879, li devis reveni al Maranjo. Tie li laboris por finance helpi sian familion. Paralele ekverkis literaturaĵon, per kiu li famiĝis. Ankoraŭ loĝante en sia naskiĝurbo li publikigis en 1879 sian unuan romanon, kies nomo, "Uma lágrima de mulher" (Virina larmo), ne kaŝas la eluzitan romantikan sentimentalecon. Tuj post tiu provo okazis la turnpunkto por tiu verkisto: en 1881 eldoniĝis la romano O mulato (La mulato), per kiu li sukcesis starigi la brazilan Naturalismon, sub influo de Émile Zola kaj de Eça de Queirós. Tiu romano ŝokis la sklavisman socion de San-Luiso pro la kritika maniero ekzameni la rasan problemon, al kiu la aŭtoro intence aldonigis negativan bildon pri katolika pastro. Sed la eĥoj de la provinca skandalo aŭdiĝis ĉe Rio de Ĵanejro kiel bona literaturo. Instigita de la sukceso de "O mulato" li ree veturis al la ĉefurbo de la brazila imperio, kie li publikigis pliajn 17 verkojn, ĉefe romanojn kaj ankaŭ teatraĵojn ĝis 1895. En 1890 aperis la plej fama romano de Aluísio Azevedo, nome "O cortiço" (La abelujo), kie li priskribis la ĉiutagan vivon de malriĉa komunumo ekspluatita de avara portugalano.

Lia kariero kiel verkisto finiĝis en 1895. Tiam li enoficiĝis en la diplomatio. Li reprezentis la oficialajn aferojn de Brazilo en Hispanio, Japanio, Urugvajo, Anglio, Italio, Paragvajo kaj fine en Argentino, en kies ĉefurbo li forpasis la 21-an de januaro 1913.