Antero de Quental

Antero de Quental (1842-1891)
Portugala poeto
Persona informo
Naskiĝo	18-a de aprilo 1842 en Ponta Delgada, Acoroj,  Portugalio
Morto	11-a de septembro 1891 en Ponta Delgada, Acoroj,  Portugalio
Mortis pro	sinmortigo vd
Mortis per	pafvundo vd
Lingvoj	portugala vd
Ŝtataneco	Reĝlando Portugalio vd
Alma mater	Universitato de Koimbro vd
Subskribo
Profesio
Okupo	poeto • verkisto • filozofo • tradukisto vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Antero de QUENTAL (1842-1891) (* Ponta Delgada, Acoroj, en la 18-a de aprilo 1842 - Ponta Delgada, Acoroj, en la 11-a de septembro 1891) li estis verkisto, politikisko kaj poeto de Portugalio.

Antero de Quental heredis en 1873 grandan sumon, kio permesis al li vivi senlabore dum granda parto de sia vivo ĝis sia morto.

En julio 1855 li komencis studi en Koimbro, en 1864 diplomitiĝis pri juro.

En 1865 li partoprenis en literatura kverelo nomata Questão Coimbrã, en kiu li humiligis sian eks-profesoron António Feliciano de Castilho, tiam rigardata kiel la plej grava portugala verkisto viva de Portugalio. Castilho kritikis la verkon Odes Modernas de Quental, kritiko kiun li respondis per libreto Bom senso e bom gosto, per kiu li kontraŭbatalis Romantismon kaj defendis Realismon en literaturo.

Quental ankaŭ estis konfondanto de Partido Socialista Português (Portugala Socialisma Partio), kaj defendis poezion kiel "voĉon de revolucio". En 1866 ĝi translokiĝis al Lisbono, kie li laboris kiel tipografo, profesio kiun li ankaŭ praktikis en Parizo dum januaro kaj februaro 1867, ne por monbezono, sed por ideologio. En 1868 li revenis al Lisbono, kie li kreis la litaraturan asocion Cenáculo kune kun Eça de Queirós kaj Ramalho Ortigão. En 1874 li malsaniĝis pro deprimiĝo kaj sinmortigis.

Verkoj

• Sonetos de Antero, 1861,
• Raios de extinta luz
• Primaveras românticas, 1872
• Odes modernas, 1865
• Sonetos, 1886.
• Prosas

En Esperanto aperis

• En Dia Mano. Vaganta kavaliro. Tradukis Sylla Chaves. En: La Nica literatura revuo 1/5, paĝo 188.