Anti-folk
Antifolko aŭ Kontraŭ-folko estas muzika ĝenrero, kiu prenas karakterizaĵojn el la Popolkantoj de la 1960-aj jaroj. Ankoraŭ ekzistas gravan debaton pri la difino kaj la karakterizaĵoj de ĉi tiu ĝenraro, ĉar ĝi varias de artisto al artisto. Tamen, estas sufiĉe akceptita, ke la muziko inkline sonas, kvazaŭ kruda aŭ eksperimenta.
Novjorka Kontraŭ-folko[redakti | redakti fonton]
La kantaŭtoro Lach, fondis la Forton, noktoklubo ĉe la Suba Orienta Flanko de Novjorko, poste ol folkklubo malakceptis lin dirante, ke lia muziko estis tro punka. Lach fondis la Novjorkan Kontraŭ-folkan Festivalon je la sama semajno ol la Novjorka Folka Festivalo okazis. La folka festivalo ne plu okazas, sed la de Lach ankoraŭ daŭras kreskante.[1]
La originala Forto fermiĝis en 1985 kaj translikiĝis de lok'al loko ĝis, finfine, ĝi restis en la malantaŭa ĉambro de la Sidewalk Café en 1993.
Artistoj de la Kontraŭ-folka movado[redakti | redakti fonton]
Usone[redakti | redakti fonton]
- Beck
- Regina Spektor
- Ani DiFranco
- Cindy Lee Berryhill
- Paleface
- Kirk Kelly
- Joie/Dead Blonde Girlfriend
- Hamell on Trial
- Diane Cluck
- Jeffrey Lewis
- Major Matt Mason USA
- Dufus
- Soft Black
- Adam Green
- Brenda Kahn
Anglie[redakti | redakti fonton]
Fontindiko[redakti | redakti fonton]
- ↑ How Does It Feel, Antifolkies, to Have a Home, Not Be Unknown?, Alan Light, The New York Times, Aŭgusto 11, 2006.
Retarktikoloj[redakti | redakti fonton]
- Morning Star artiklo pri Antifolko Arkivigite je 2007-03-11 per la retarkivo Wayback Machine
- Time Out London pri Antifolko
- Village Voice artiklo pri Britia Antifolko Arkivigite je 2008-01-10 per la retarkivo Wayback Machine
- musicomh.com's Recenzo de Antifolka nokto en Sŵn Fest', Kardifo 2007 Arkivigite je 2007-11-21 per la retarkivo Wayback Machine
- Antifolka Documentfilmo