Arbara violo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Kiel legi la taksonomionVikipedio:Kiel legi la taksonomion
Kiel legi la taksonomion
arbara violo

Biologia klasado
Regno: Plantoj Plantae
Divizio: Angiospermoj Magnoliophyta
Klaso: dikotiledonuloj dicotyledones
Ordo: Malpighiales
Familio: Violacoj ‘‘Violaceae
Genro: Violo Viola
Specio: A. mollis’’’
' Viola reichenbachiana '
Boreau
Aliaj Vikimediaj projektoj
vdr

La arbara violo, A. mollisViola reichenbachiana, estas plantspecio el la genroj de la violoj (Viola).

Priskribo[redakti | redakti fonton]

Viola reichenbachiana havas maldikan, longan spronon. Se tiu estas violkolora, temas pri ofta hibrido Viola ×bavarica.
Viola reichenbachiana - Muzeo de Tuluzo

La arbara violo kreskas kiel plurjara herba planto kaj atingas alton de 25 cm. La foliplanto de la folioj en someroj havas pintan finon kaj je la bazo korformaj. Tigeto kaj folioj estas senharaj. Je la bazo de la tigo estas folioj – male al hunda violo.

Karakteriza diferenco al hunda violo estas la mallongeco de la kalikopendaĵoj de nur ĉ. 1 mm – kiel vi povas vidi en la supra bildo. Krome la supra petaloj estas pli mallarĝaj. La plej malsupra petalo havas violkoloraj vejnoj sur blanka bazo- La aliaj petaloj estas helviolaj. La folisprono estas malhelviola.

Oni povas facile intermiksi la arbaran violon kau la hibrido Viola x bavarica (bavara violo) .

La flortempo estas ĉefe de marto ĝis majo, sed eblas vidi ankaŭ florantaj plantoj en la malfrua somero.

Ekologio[redakti | redakti fonton]

La arbara violo estas rozecplanto kun folihavaj folitigoj. Vegetativa multigado okazas per rizomoj kaj radikŝosoj.

Ankaŭ la malfermaj floroj en printempo ekestas semoj. En la fermaj, la klejstogamaj floroj okazas mempolenigado.

La fruktoj estas mem dissemas ĝin en areo ĝis 4,7 m. Ankaŭ formikoj disvastigas la semojn Mirmekoĥoriot. La fruktoj maturiĝas inter junio kaj aŭgusto.

Disvastigo[redakti | redakti fonton]

Ĝi preferas kreskejo en maldensaj arbaroj.

Sistematiko[redakti | redakti fonton]

La unua priskribo okazis 1857 are de la franca botanikisto Claude Thomas Alexis Jordan en Fl. centre France, 3a eldonoe, volumo 2, p. 78.[1] La specia epiteto reichenbachiana honoras la germanan botanikiston Heinrich Gottlieb Ludwig Reichenbach.

Sinonimoj por Viola reichenbachiana Boreau sind: Viola arenicola Chabert, Viola formosa Vuk., Viola sylvatica (Hartm.) Fr. ex Hartm., Viola sylvestris auct..

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. [Arbara violo en Germplasm Resources Information Network (GRIN), Agrikultura ministerio de Usono (USDA), Agrikultura esplora servo (ARS), National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Marilando. Eintrag bei GRIN Taxonomy for Plants].

Literaturo[redakti | redakti fonton]

  • Werner Rothmaler, E. Jäger, Klaus Werner: Exkursionsflora von Deutschland. Bd 2. Gefäßpflanzen, Grundband. Fischer, Jena 1958, Spektrum Akad. Verlag, Heidelberg 2000. ISBN 3-334-60831-X, ISBN 3-8274-0912-8
  • Ruprecht Düll, Herfried Kutzelnigg: Taschenlexikon der Pflanzen Deutschlands und angrenzender Länder. Die häufigsten mitteleuropäischen Arten im Porträt. 7., korrigierte und erweiterte Auflage. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2011, ISBN 978-3-494-01424-1.

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]

  • Wald-Veilchen. In: FloraWeb.de.
  • Steckbrief und Verbreitungskarte für Bayern. In: Botanischer Informationsknoten Bayerns.
  • Wald-Veilchen. In: BiolFlor, der Datenbank biologisch-ökologischer Merkmale der Flora von Deutschland.
  • Viola reichenbachiana Boreau In: Info Flora, dem nationalen Daten- und Informationszentrum der Schweizer Flora. Abgerufen am 25. Dezember 2015.
  • Die Verbreitung auf der Nordhalbkugel nach Eric Hultén Thomas Meyer: Datenblatt mit Bestimmungsschlüssel und Fotos bei Flora-de: Flora von Deutschland (alter Name der Webseite: Blumen in Schwaben)