Aristide Maillol

Influita de
@	Pierre Puvis de Chavannes • Paul Gauguin vd

Ekspoziciejoj
@	Muzeo Boijmans van Beuningen • Galerio Belvedere • Muzeo Städel • Instituto de Arto de Minneapolis • Arta Instituto de Ĉikago • Muzeo de Arto “Nelson-Atkins” • Arta Galerio Auckland • Nacia Galerio de Finnlando • Nacia Galerio de Viktorio • Tate • Nacia Galerio de Arto • Nationalmuseum • Nacia Galerio de Kanado • San-Franciska Muzeo de Moderna Arto • Muzeo de Moderna Arto de Novjorko • Musée national des beaux-arts du Québec • Musée Léon-Dierx • Musée d'art contemporain de Montréal • Reĝa Muzeo pri Belarto ĉe Antverpeno • Photography Collection • Muzeo Kröller-Müller • Muzeo Stedelijk • Nacia Muzeo de Moderna Arto • Muzeo de Israelo • Fondaĵo Bemberg • Muzeo Middelheim • Cerdanyola Art Museum. Can Domènech • Nacia Muzeo en Varsovio • Musée d'Orsay • Gliptoteko Ny Carlsberg • Muzeo Ashmolean • Belarta Galerio de Universitato Vanderbilt • Musée des Beaux-Arts de la ville de Paris • Reĝaj muzeoj por Belaj Artoj de Belgio • Nacia Muzeo de Belartoj (Bonaero) • Muzeo de Belarto de Montrealo • Spencer Museum of Art • Musée Hyacinthe-Rigaud • Centre national des arts plastiques • Muzeo pri Moderna kaj Nuntempa Arto de Strasburgo • Muzeo de Belartoj de Remso • Metropolita Muzeo de Arto • Musée Toulouse-Lautrec • Muzeo J. Paul Getty • Print Collection vd

Aristide Maillol
Aristide Maillol
	Aristide Maillol en 1925
Naskiĝo	la 8-an de decembro 1861; en Banyuls-sur-Mer, franca Katalunio, Rusiljono, Francio
Morto	la 27-an de septembro 1944; en Banyuls-sur-Mer (vidu supre)
Ekspoziciejoj
@	Muzeo Boijmans van Beuningen • Galerio Belvedere • Muzeo Städel • Instituto de Arto de Minneapolis • Arta Instituto de Ĉikago • Muzeo de Arto “Nelson-Atkins” • Arta Galerio Auckland • Nacia Galerio de Finnlando • Nacia Galerio de Viktorio • Tate • Nacia Galerio de Arto • Nationalmuseum • Nacia Galerio de Kanado • San-Franciska Muzeo de Moderna Arto • Muzeo de Moderna Arto de Novjorko • Musée national des beaux-arts du Québec • Musée Léon-Dierx • Musée d'art contemporain de Montréal • Reĝa Muzeo pri Belarto ĉe Antverpeno • Photography Collection • Muzeo Kröller-Müller • Muzeo Stedelijk • Nacia Muzeo de Moderna Arto • Muzeo de Israelo • Fondaĵo Bemberg • Muzeo Middelheim • Cerdanyola Art Museum. Can Domènech • Nacia Muzeo en Varsovio • Musée d'Orsay • Gliptoteko Ny Carlsberg • Muzeo Ashmolean • Belarta Galerio de Universitato Vanderbilt • Musée des Beaux-Arts de la ville de Paris • Reĝaj muzeoj por Belaj Artoj de Belgio • Nacia Muzeo de Belartoj (Bonaero) • Muzeo de Belarto de Montrealo • Spencer Museum of Art • Musée Hyacinthe-Rigaud • Centre national des arts plastiques • Muzeo pri Moderna kaj Nuntempa Arto de Strasburgo • Muzeo de Belartoj de Remso • Metropolita Muzeo de Arto • Musée Toulouse-Lautrec • Muzeo J. Paul Getty • Print Collection vd
Influita de
@	Pierre Puvis de Chavannes • Paul Gauguin vd
Persona informo
Naskonomo	Aristide Bonaventure Jean Maillol
Mortokialo	trafikakcidento
Lingvoj	franca
Loĝloko	Banyuls-sur-Mer
Ŝtataneco	Francio
Alma mater	Nacia Altlernejo de Belartoj • Académie Colarossi
Subskribo
Okupo
Okupo	skulptisto • pentristo • litografisto • gravuristo per akvaforto • gravuristo • desegnisto
Verkoj	Flore; L'Air; Action Enchained
	v • d • r

Aristide Maillol respektive plennome Aristide Joseph Bonaventure Maillol estis franca skulptisto, pentristo kaj printisto. Li naskiĝis la 8-an de decembro 1861(nun 1861-12-08) en Banyuls-sur-Mer, franca Katalunio, Rusiljono, Francio kaj mortis la 27-an de septembro 1944 samloke.

Biografio[redakti | redakti fonton]

Maillol naskiĝis en Banyuls-sur-Mer, Rusiljono. Li en frua aĝo decidis igi pentristo, kaj en 1881 translokiĝis al Parizo por studi arton. Post pluraj aliĝpetoj, lia membriĝo en la pariza alternejo de belaj artoj, École des Beaux-Arts, estis akceptita en 1885, kaj li studis tie sub Jean-Léon Gérôme kaj Alexandre Cabanel. Liaj unuaj pentraĵoj montras la influon de liaj samtempuloj Pierre Puvis de Chavannes kaj Paul Gauguin.

Gauguin kuraĝigis lin sekvi la kreskantan intereson pri ornama arto, kio igis Maillol specialiĝi en dezajno de gobelenoj. En 1893 Maillol malfermis gobelenfarejon en Banyuls, produktante verkoj pro kies alta teknika kaj estetika kvalito li gajnis tiom altan rekonon ke renoviĝis tiu arta formo en Francio. Li komencis fari malgrandajn terakoto-skulptaĵojn en 1895, kaj ene de kelkaj jaroj lia koncentriĝo pri skulptado kaŭzis ke li ĉesis engaĝiĝi pri gobelenoj.

La temo de preskaŭ ĉiuj maturaj skulptaĵoj de li estas la nuda korpo de juna virino, malpli ofte de juna viro (ekzemple "la biciklisto", 1907, nun videbla en tri variaĵoj en la pariza muzeo d'Orsay, la berlina Neue Pinakothek kaj usona universitato Harvard). La figura stilo de lia grandaj bronzaj skulptaĵoj estas perceptita kiel grava modelo de la postaj grandaj plisimpligoj de Henry Moore kaj Alberto Giacometti, kaj lia serena klasikisma stilo starigis normon por eŭropaj kaj usonaj skulptaĵoj ĝis la fino de Dua Mondmilito.

Laŭ mendoj de ŝtataj instancoj li interalie en 1912 faris monumenton honore al Paul Cézanne, kaj multajn memorejojn post la Unua Mondmilito.

Maillol servis kiel ĵuriano de la Premio Blumenthal (1919-1954), kiu atribuis stipendiojn al francaj pentristoj, skulptistoj, decoristoj, gravuristoj, verkistoj kaj muzikistoj .

Li faris serion de lignogravuraj ilustraĵoj por eldono de la verkaĵo Eclogae de Vergilio, eldonita de Harry Graf Kessler en 1926-27. Li ankaŭ ilustris la verkaĵojn Dafnis kaj Ĥloe de Longus (1937) kaj Chansons pour elle de Paul Verlaine (1939).

Li mortis en Banyuls al la aĝo de okdek tri jaroj, en aŭtomobila akcidento. Hejmenveturante dum fulmotondro, la aŭto en kiu li estis pasaĝero glitis de la vojo kaj ruliĝis. Granda kolekto de liaj laboraĵoj videblas en la muzeo Maillol en Parizo, kiu estis establita de Dina Vierny, modelo kaj platona kunulino de Maillol dum liaj lastaj 10 vivjaroj. Lia domo kelkajn kilometrojn ekster Banyuls, ankaŭ la loko de lia fina ripozejo, estis transformita al muzeo kie montratas elekto el liaj verkaĵoj kaj skizoj.

Tri el liaj bronzoj dekoras la grandan ŝtuparon de la Metropola Operejo en Novjorko: somero (1910-11), Venuso Sen Armiloj (1920), kaj riverencanta virino: monumento al Debussy (1950-55). La tria estas lia nura referenco al muziko, kreita por monumento en Saint-Germain-en-Laye, la naskiĝloko de Claude Debussy.

Maillol "parolis katalune, surhavis tradiciajn espardenya-ŝuojn el ŝtofo kaj alfo, skarpon kaj la tradician katalunan ĉapon barretina, li dancis la sardanon" kaj li malkaŝe proklamis sian katalunan identeco: "Mi konsideras Katalunion mia vera patrujo". ^[1]