Flavio Arkadio
| Flavio Arkadio | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Arcadius | |||||
| Naskiĝo | 337 en Hispanio,  Romia Imperio
| ||||
| Morto | 1-an de majo 408 en Konstantinopolo,  Bizanca imperio
| ||||
| Mortis pro | naturaj kialoj vd | ||||
| Ŝtataneco | Bizanca imperio • Roma regno vd | ||||
| Familio | |||||
| Dinastio | Teodozia dinastio vd | ||||
| Patro | Teodozio la 1-a vd | ||||
| Patrino | Aelia Flaccilla vd | ||||
| Gefratoj | Flavio Honorio • Galla Placidia • Pulcheria vd | ||||
| Edz(in)o | Aelia Eŭdoksia vd | ||||
| Infanoj | Pulcheria • Teodozio la 2-a • Arcadia • Flaccilla • Marina vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | politikisto vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
| ROMIAJ IMPERIESTROJ | |
| Flavio Arkadio | |
| |
| nomo = Flavio Arkadio | |
| nomo kompleta = Flavius Arcadius (greke: Αρκάδιος) | |
| titolo = Aŭgusto de la Romia Imperio | |
| aŭgusto = Januaro 383 – 408 (Aŭgusto kun la patro) 395 – 1-a de majo 408 (Aŭgusto de Oriento) | |
| edzino = Elia Eudoksia | |
| Filoj = Flaccilla (397) Pulkeria (399) Arkadia (400) Teodozo la 2-a (401) Marina (403) | |
| dinastio = Teodozida | |
| patro = Teodozo la 1-a | |
| patrino = Elia Flakcilla | |
| antaŭulo =Teodozo la 1-a | |
| posteulo = Teodozo la 2-a | |
| dato de naskiĝo =337 | |
| naskiĝloko = Hispanio | |
| dato de morto = 1-a de majo 408 | |
| Mortoloko = Konstantinopolo | |
| regno = 395 – 408 | |
Flavio Arkadio aŭ simple Arkadio estis la plej aĝa filo de romia imperiestro Teodozo la 1-a kaj ties sukcedanto en la Orienta Romia Imperio, kiu poste estos Bizanca imperio.
Junaĝo[redakti | redakti fonton]
Arkadio estis la plej aĝa filo de imperiestro Teodozo la 1-a kaj Elia Flakcilla kaj frato de Flavio Honorio. Lia governisto estis Arseno la Granda kiu estis sendita al Konstantinopolo en 391 ordone de Teodozo la 1-a kiu celis edukigi la gefilojn per la saĝo kaj scienco de la plej esltaraj tiutempaj homoj. Kontraŭ Arseno, Arkadio organizis komploton, kiu estis tamen vanigita.
Arkadio, aĝante la sesjariĝon, estis proklamita “Aŭgusto” (383) iniciate de la patro kaj estis asociita al regado. La patro Teodozo la 1-a decidis ankaŭ ke la filo naŭjaraĝanta komencis praktikiĝi en la milita arto: lin li kondukis kun si en batalkampo kontraŭ Grutungi. Aĝante la 17-an jariĝon Arkadio ekgvidis la orientajn zonojn de la imperio sub la gvidado de prefekto Flavio Rufino dum la patro marŝadis kontraŭ la uzurpanton Flavio Eŭgenio.
Regno[redakti | redakti fonton]
Post la morto de Teodozo la 1-a (395), la Romia Imperio estis dividita en Romia Imperio de Oriento kaj Okcident-Romia Imperio. Arkadio obtenis la regadon de la Orienta Imperio[1] (ĉar la parton pli riĉan de la du), dum la dua parto restis al la duenaskito Honorio (kiu regis ankaŭ en Afriko). Tiu divido de la heredaĵo de Teodozo la 1-a ne celis veran dividon de la Romia Imperio, sed la kontrastojn tuj naskiĝintajn pro teritoriaj problemoj, dum la pliiĝanta malsameco de la spiritoj ĉesigis ĉiun celatan unuiĝon.
Honorio regadis sub la kontrolo de magister militum (ĉefo de la armeo) Stiliko, [2] dum Arkadio estis gvidata kaj “regata” de magister militum Rufino. Stiliko celis kontroli la du imperiojn kaj pro tio murdis Rufinon en 395, sed Eŭtropio, nova konsilisto de Arkadio, okupis la postenon de Rufino.
Arkadio estis ankaŭ dominita de la edzino Elia Eŭdoksia, kiu en 399 konvinkigis la edzon liberiĝi de Eŭtropio. Al Eŭdoksia oponis Johano Krizostomo, patriarko de Konstantinopolo, kiu akuzis la imperiestrinon pri nelaŭleĝa uzo de la ŝtata trezoro por kontroli kaj domini la imperiestron. Eŭdoksia, tamen, sukcesis ekziligi Krizostomon, sed ŝi forpasis la sekvan jaron.
Arkadio finiĝis sub alia dominanto, Antemio, prefekto de la pretora gvardio, kiu alianciĝis kun la okcidenta Stiliko. Li ĝenerale estis pli priokupita por ŝajni “bona kristano” ol sperta pri militaj kaj ŝtataj aferoj. Morto lin kaptis post longa malsano la 1-an de majo (408).
Psikologia portreto de Arkadio[redakti | redakti fonton]
Arkadio estas kutime juĝata imperiestro febla kaj karaktermanka. Fakte, malmulte li faris por esti ŝatata de sia popolo, spite de la granda konsidero pri li de la samo. Laŭ historiisto Sokrato Skolastiko, malofte li eniris antaŭ la publiko; la samon ripetas historiistoj Filostorgio, aldonante ke li estis magra kaj statute malalta, aspekte sensignifa kaj aspeke ĉiam kaptema de la dormo. Tamen, ĉar okaze de lia morto la posteulo – la filo – povis heredis la tronon senkontraste, oni inklinas pensi ke Arkadio efike, kaj ne senruze, antaŭdisponis por la savon de la dinastio.
Bildaro[redakti | redakti fonton]
-
Miniaturo numero 32 el la kronikoj de la Costantino Manasse kun la imperiestroj Arkadio, Flavio Honorio kaj Teodozo la 1-a. -
Marmora busto en la Altes Museum de Berlino.
Notoj[redakti | redakti fonton]
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Charles Diehl, La civiltà bizantina, 1962, Garzanti, Milano.
- Georg Ostrogorsky, Storia dell'Impero bizantino, 1968, Einaudi, Milano, isbn= 88-06-17362-6
- Gerhard Herm, I bizantini, 1985, Garzanti, Milano.
- John Julius Norwich, Bisanzio, 2000, Mondadori, Milano, isbn= 88-04-48185-4.
- Silvia Ronchey, Lo stato bizantino, 2002, Einaudi, Torino, isbn=88-06-16255-1.
- Charles Diehl, Figure bizantine, 2007 (1927 originale), Einaudi, ISBN 978-88-06-19077-4
- Giorgio Ravegnani, Imperatori di Bisanzio, 2008, Il Mulino-Bologna. isbn= 978-88-15-12174-5
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Aliaj projektoj[redakti | redakti fonton]
KOMUNA gastigas informojn pri Arkadio [1]