Beauty and the Beast (filmo de 1991)

El Vikipedio, la libera enciklopedio
(Alidirektita el Beauty and the Beast (filmo, 1991))
Beauty and the Beast
longa movbilda filmo
Originala titolo Beauty and the Beast
Originala lingvo angla lingvo
Kina aperdato 22 nov. 1991
Ĝenro amafera filmo, muzika filmo, komedia dramo, tradicie farita movbildo, fabelfilmo, romantic fantasy
Reĝisoro(j) Gary Trousdale • Kirk Wise
Produktisto(j) Don Hahn
Scenaro Linda Woolverton
Loko de rakonto Francio
Muziko de Alan Menken • Howard Ashman
Rolantoj sen valoro
Produktinta firmao Walt Disney Animation Studios 
Walt Disney Pictures
Honorigoj Akademia Premio por la Plej Bona Originala Partituro • Annie Award for Best Animated Feature
IMDb
vdr

Beauty and the Beast (Belulino kaj la Bestaĉo) estas animacia filmo de Walt Disney Feature Animation bazita en la rakonto samnoma de Jeanne-Marie Le Prince de Beaumont. Estis premiere prezentita la 22-an de novembro 1991 en Usono, estante la 30-a animacia filmo ene de la kanono de animado de Disney, kaj la 3-a de la tiel nomata disneja renesanco. En ĝi Belulino ricevas nomon (Belle), tamen ne ankaŭ la Bestaĉo.

Temas pri princo kiu estis transformata en Bestaĉo (Malbelaĵo) kaj junulino nome Belle kiun li malliberigas en sia kastelo. Por reiĝi princo denove, Beast devas ami Belle kaj gajni ŝian amon aŭ li restos kiel Beast porĉiame.

Intrigo[redakti | redakti fonton]

Averto: La teksto, kiu sekvas, malkaŝas detalojn pri la intrigo de la rakonto.

Sorĉistino alivestita kiel maljunulino ofertas al juna princo rozon kontraŭ ŝirmejo por la nokto. La aroganta princo estas naŭzita de ŝia malbeleco, kaj sendas ŝin sur ŝian vojon. En rendimento ŝi punas lin, transformante lin en malbelan bestaĉon, kaj transformas liajn servistojn en meblaron kaj aliajn mastrumaĵojn. Ŝi donas al li magian spegulon kiu permesos al li vidi malproksimajn okazaĵojn, kaj ankaŭ donas al li la rozon, per kiu li estos sorĉita ĝis sia dudekunua naskiĝtagdatreveno. Por rompi la sorĉon li devas lerni ami kaj esti amata, antaŭ ol ĉiuj petaloj de la rozo falos. Se li malsukcesos, li devos resti vivanta en sia stato porĉiame.

Jarojn poste, bela juna virino nomita Belle vivas en proksima franca vilaĝo kun ŝia patro Maurice, inventinto. Belle ŝatas legi kaj sopiras je vivo ekster la vilaĝo. Ŝia beleco altiras la atenton en la urbo kaj ŝi estas svatita fare de multaj viroj, plej precipe de la aroganta loka ĉasisto, Gaston; Sed Belle ne estas interesita pri li, kvankam li estas dezirata de ĉiuj fraŭlaj ​​virinoj kaj estas konsiderita la pinto de perfekteco fare de la virularo de la urbo. Gaston organizas grandan geedziĝceremonion kun la partopreno de ĉiuj homoj de la vilaĝo, eĉ antaŭ ol li ricevis ŝian konsenton. Kiam ŝi rifuzas geedziĝi kun li, Gastono estas tre konfuzita.

Kiam Maurice iras al la foiro, li perdiĝas survoje, kaj estas postkurita de lupoj. Tiel li trovas la kastelon de la bestaĉo, kie li renkontas la formo-ŝanĝiĝantajn servistojn: Lumiere (kandelingo), Big Ben (kamenhorloĝo), sinjorino Samovaro, kaj ŝia filo Chip (teotaso). La bestaĉo malliberigis Maurice. Belulino estas gvidita al la kastelo per la ĉevalo de Maurice kaj ofertas preni la lokon de ŝia patro kaj la bestaĉo konsentas. Maurice rakontas al Gaston kaj al la aliaj vilaĝanoj kio okazis, sed ili opinias ke li estas freneza.

Ĉe la kastelo, la Bestaĉo ordonas al Belle manĝi kun li, sed ŝi rifuzas, kaj Lumière malobeas la ordon ne lasi ŝin manĝi. Post kiam Big Ben donas al ŝi turneon de la kastelo, ŝi trovas la rozon en la malpermesita okcidenta alo, kaj la bestaĉo kolere forportas ĝin. Timigita, ŝi provas forkuri, sed ŝi kaj ŝia ĉevalo estas atakitaj fare de lupoj. Post kiam la bestaĉo savas ŝin, li traktas ŝiajn vundojn, kaj li komencas evoluigi sentojn por ŝi. La Bestaĉo donas al Belle aliron al la biblioteko de la kastelo, kiu impresas Belle. Ili iĝas amikoj, kaj kreskas pli proksimaj kiam ili pasigas pli da tempo kune. Dume, Gaston, sentiĝanta humiligita, pagas la direktoron de la frenezulejo de la urbo por devigi Maurice al hospitalo se Belle ne konsentas pri sia oferto.

Ĉe la kastelo, Belle kaj la bestaĉo dividas romantikan vesperon kune. Belulino rakontas al la Bestaĉo ke ŝi sopiras sian patron, kaj li permesas al ŝi uzi la magian spegulon por vidi lin. Kiam Belle vidas lin mortanta en la arbaro, provante savi ŝin, la Bestaĉo permesas al ŝi foriri por savi ŝian patron, kaj donas al ŝi la spegulon por memori lin. Dum li rigardas ŝin foriri, la Bestaĉo konfesas al Big Ben ke li amas Belle.

Belulino trovas sian patron kaj prenas lin hejmen. Gaston alvenas por aranĝi sian intrigon, sed Belle pruvas ke Maurice estas prudenta montrante al ili la bestaĉon kun la magia aspekto. Gaston ekkomprenas ke Belle havas sentojn por la Bestaĉo, kaj tio instigas lian koleron kontraŭ ĝi; li rakontas al la vilaĝanoj ke la bestaĉo estas hommanĝanta monstro kiu devas esti kaptita tuj, kaj kondukas ilin al la kastelo. Gaston ŝlosas Belle kaj Maurice en la kelo, sed Chip, kaŝanta en la bagaĝo de Bell, uzas unu el la inventoj de Maurice por liberigi ilin.

Dum la servistoj kaj ularo de Gaston batalas en la kastelo, Gastono ĉasas la bestaĉon. La Bestaĉo estas komence tro deprimita por rebati, sed venas al siaj sensoj kiam ĝi vidas Belle reveni al la kastelo kun Maurice. Post gajnado de la batalo, la Bestaĉo ŝparas la vivon de Gaston, postulante ke li forlasu la kastelon kaj neniam revenu. Ĉar la Bestaĉo estas ronde reunuiĝi kun Belle, Gaston, rifuzante koncedi malvenkon, ponardas la Bestaĉon en la dorso, sed perdas sian ekvilibron kaj defalas el la altano en la ĉirkaŭfosaĵon de la kastelo.

Ekzakte ĉar la bestaĉo malvenkiĝas al siaj vundoj, Belle flustras ke ŝi amas lin, tiel rompante la sorĉon ekzakte kiam la lasta petalo de la rozo falas. La bestaĉo tuj reviviĝas en sia homa formo. Kiam li kaj Belle kisas, la kastelo kaj ĝiaj loĝantoj ankaŭ revenas al sia antaŭa stato. Ĉe la fino de la filmo, Belle kaj la princo dancas en la balsalono, dum ŝia patro kaj la homaj servistoj rigardas feliĉe.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]