Berlin Calling estas filmo de la germana reĝisoro Hannes Stöhr el la jaro 2008 (pri kiu menciindas ankaŭ lia debuta filmo Berlin is in Germany el 2001). Ĝi ludas en la sceno de elektronika muziko. La ĉefan rolon ludas la konata produktoro Paul Kalkbrenner.
Berlin Calling estas filmo temanta pri Ickarus, fama DĴ, kiu pro emo al drogaĉoj interniĝas en frenezulejon. "Artisto" li fariĝis ne tiom malsame ol tiu, kiu aŭskultas sian propran muzikon hejme. Li pasigis sian tutan junecon en diskodancejoj. Pri muziko, la direktorino de la frenezulejo scias nenion. La direktorino studadas kazojn pri narkotikemaj artistoj kaj ŝi havas libron pri tiu fako, nome "Drogen, Kunst und Revolution", kie la kazoj pri Aldous Huxley, Rainer Werner Fassbinder kaj eĉ la germana teroristo Andreas Baader, estas pristuditaj. "Berlin Calling" ŝajnas taŭga titolo por la disko, kiel finfine post hezito de Ickarus oni adoptas. Poste, la afiŝoj pri lia disko troviĝas ĉie en la urbo. Progresinta forlasado de la drogaĉoj estas konsentita kun la flegistino. La albumo ricevas bonajn kritikojn en la gazetaro kiel "eksplodo de pura energio" kaj "lerta ambigueco". Ankaŭ elementaj aferoj kiel la familio estas pritraktataj. Je la fino, lia frato trovas fianĉinon kaj foriras al Irlando. Je la fino, Ickarus sukcesas foriri kaj vojaĝi. Li rifuzas kokainon kaj sen drogoj finofaras sian disko-lanĉon.
„ Hannes Stöhr gelingt fulminant das, was noch keinem Regisseur so gelungen ist: Das Erlebnis der Berliner Technonächte einzufangen. Der Zuschauer erlebt im Kinosessel eine Clubnacht aus Musik, Hedonismus und Rausch […] Paul Kalkbrenner legt ein sensationelles Schauspieldebüt hin. ”
„ Wer die Faszination von Techno nie verstanden hat, wird Techno als Musik und vielleicht sogar als Partykultur nach diesem intelligenten Film vielleicht mit freundlicheren Augen sehen. ”
— Volksblatt – Die Tageszeitung für Liechtenstein
„ Wie bereits in seinem Debütfilm "Berlin is in Germany" verbindet Stöhr auch hier ein dokumentarisch geschultes Gespür für Berliner Lebensgefühl mit dem Drama einer vom Scheitern bedrohten Existenz, mit einer Tragödie, der er immer wieder lichte, fast komische Momente verleiht. ”
— Süddeutsche Zeitung (Anke Sterneborg)
„ Auch das lebendige Gefühl von Authentizität, das sich vor allem bei den an Originalschauplätzen während regulärer Partys gedrehten Clubaufnahmen einstellt, unterscheidet "Berlin Calling" von manchen genreverwandten Werken. ”
„ Paul Kalkbrenners wunderbarer Soundtrack spricht eine andere Sprache. Vielleicht ist es der sentimentalste Techno aller Zeiten, aber er liefert dem Film eine nuancierte emotionale Struktur. Und Kalkbrenners zurückgenommenes Schauspiel ist dem ebenbürtig. Aber auch Rita Lengyel als Freundin Mathilde ist nicht zu übersehen. Sie ist ebenso glaubhaft in ihrem Zustand konservierter Mädchenhaftigkeit. ”
