Eugène de Zilah
| Eugène de Zilah | ||
|---|---|---|
| Persona informo | ||
| Naskonomo | Jenő Éltető Zilahi | |
| Naskiĝo | 3-an de januaro 1939 en Mezőtúr | |
| Morto | 2-an de oktobro 2020 (81-jaraĝa) en Verduno | |
| Lingvoj | Esperanto vd | |
| Ŝtataneco | Francio • Hungario vd | |
| Familio | ||
| Edz(in)o | Madeleine de Zilah vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | esperantisto vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Eugène de ZILAH, esperanta beletristo, naskiĝis en Mezőtúr, Hungario, la 3-an de januaro 1939 kaj mortis la 2-an de oktobro 2020[1]. Ekkonis Esperanton 13-jara. Forlasis Hungarion post partopreno en la ribelo de 1956. En Francio, kie li fariĝis franca civitano, li laboris en banko, doktoriĝis pri filozofio, instruis filozofion en liceo, multe vojaĝis. En 1985 kun sia edzino Madeleine de Zilah li lanĉis la kulturan revuon La Gazeto. En 1988 li fondis OSIEK (Organiza Societo de Internaciaj Esperanto-Konferencoj). En 1991 li ekvivis sur sia jaĥto "Kerguelen" en Grekio kaj eklaboris plentempe pri Esperanta verkado (li verkas literaturan prozon, eseojn, artikolojn).
Verkoj[redakti | redakti fonton]
Originalaj[redakti | redakti fonton]
- Vivi sur barko (memoroj). Cannes et Clairan, Bernard, 1994.
- Kaj kiu pravas (memoroj). Vieno, Pro Esperanto, 2002.
- La princo ĉe la hunoj (romano). Novjorko, Mondial, 2011.
Tradukoj[redakti | redakti fonton]
- Diskurso pri la Metodo. René Descartes. Chapecó, Fonto. Unua eldono: 1985; dua eldono: 2012.