Ezoko
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Esox lucius Linnaeus, 1758 | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La ezoko estas fiŝo el la ezokeda familio.
Ĝi estas manĝegema predofiŝo kiu vivas en sensala kaj saleta akvo kaj povas atingi longecon de 1,50 metro. Ĝi nutras sin ne nur per fiŝoj sed ankaŭ per ranoj, malgrandaj mamuloj kiel fiberoj kaj (junaj) naĝantaj birdoj.
La ezoko estas fiŝo kiu kaptas fiŝojn kun helpo de la vido. En medio kie la akvo ne estas klara, ekzemple kiam estas tro da bramoj, ĝi malaperos malgraŭ la sufiĉa nutraĵo.
Ĝi frajas frue en la jaro, kelkfoje jam en februaro, kaj la ezokidoj dum la unua sezono jam kreskas ĝis dek centimetroj.
La fiŝo troviĝas en preskaŭ ĉiuj riveroj kaj lagoj, ankaŭ en saletaj, de Eŭropo.
Trivialaĵo
Ezoko estas la kromnomo, en Nederlando kaj Flandrio, por la aŭtomobiloj Citroën DS kaj Citroën ID.
Proverbo
Ekzistas pluraj proverboj pri ezoko en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili[1]:
„ Ankoraŭ la ezoko ne estas sur la hoko. ” „ Ekzistas ezoko, ke fiŝetoj ne dormu. ” „ Se ezoko piiĝis, gobio ne dormu. ”
Referencoj
