Fajfo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
La Fajfanta Knabo, Frank Duveneck (1872)

Fajfanta sen la uzo de artefarita fajfilo povas okazi per la kreo de malgranda malfermo per oniaj lipoj kaj tiam blovanta aŭ suĉanta aero tra la truo. La aero estas manipulita per la lipoj, la lango, la dentoj aŭ la fingroj (lokita super la buŝo) por krei tumulton kaj la lango funkcias kiel resona ĉambro, kiu plibonigas la rezultintan sonon.

Kulturaj Kredoj[redakti | redakti fonton]

En multaj kulturoj, fajfanta aŭ faranta fajfanta bruoj nokte estas pensita allogi malbonan fortunon, malbonajn aferojn aŭ malbonajn spiritojn.[1][2]

Por komunikadi[redakti | redakti fonton]

Sur La Gomera, unu el la Kanarioj de Hispanio, tradicia fajfita lingvo, Silbo Gomero, estas uzita. Almenaŭ naŭ apartaj fajfantaj sonoj estas uzitaj por produkti kutime kvar vokalojn kaj kvin konsonantoj, kiuj permesas ĉi tiun lingvon transporti senlimajn vortojn. Ĉi tiu lingvo permesis homojn (kiel ŝafistoj) komuniki malgraŭ longaj distancoj ĉe la insulo, kiam aliaj komunikadaj mezumoj ne estis haveblaj. Ĝi estas nuntempe instruita en lernejoj por ke ĝi ne estas perdita inter la pli juna generacio. Alia grupo de fajfintoj estas la Mazateco indianoj de Oaxaca, Meksiko. Fajfo estis uzita por helpi la transportantajn mesaĝojn trans longaj distancoj, sed estis ankaŭ uzita en proksimaj kvaronoj kiel unika formo de komunikado kun vario de tonoj.[3]

Fajfo uziĝas por kontroli trejnitajn bestojn kiel hundoj. La fajfilo de ŝafisto estas ofte uzita.

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Lernejo (Junio 30, 2009). Arkivita el la originalo je 2010-11-11. Alirita 2019-08-04.
  2. Fantazio. Arkivita el la originalo je 2019-11-16. Alirita 2019-08-04.
  3. Busnel & Classe 1976

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligoj[redakti | redakti fonton]