Gracparulio
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Gracparulio
| ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Dendroica graciae (Baird, 1865) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La Gracparulio, Dendroica graciae, estas malgranda paserina birdo de la familio de Paruliedoj de Ameriko kaj granda genro de Dendroica.
La Gracparulio estis malkovrata de Dro. Elliott Coues en la Roka Montaro en 1864. Coues elektis nomigi tiun nomon por la nova specio laŭ sia 18jaraĝa fratino, Grace Darling Coues, kaj tiu postulo estis honorata kiam Spencer Fullerton Baird priskribis la specion al la scienco en 1865.
Aspekto
La Gracparulio estas malgranda birdo, 11–13 cm longa. Ĝi estas ĉefe griza supre kun iom da nigra strieco en dorso kaj flankoj kaj du blankaj flugilstrioj. La gorĝo kaj brusto estas tre flavaj, kiel ĉe la parencaj Flavgorĝa parulio kaj la Grizvanga parulio kaj same estas flavaj larĝa superokula strio kiu iom blankiĝas malantaŭokule kaj malgranda subokula makuleto kiel suba duonokulringo. La resto de la subaj partoj estas blankecaj.
Kutimaro
La Gracparulio estas surloke komunaj en malferma miksita arbaroj de pinoj kaj kverkoj super 2,000 m. La Gracparulio somerumas en sudokcidenta Usono kaj norda Meksikio kaj migras en Centrameriko vintre, veturante tiom suden kiom ĝis Nikaragvo.
La nestokutimaro de la Gracparulio estas nekonata, ĉar nestoj estas tre rare trovataj. La nesto estas forta taso de plantofibroj, kun la interno kovrata el haro kaj plumoj, situa alte supergrunde en arbobranĉo, kutime de pino. La ino demetas 3 al 5 blankajn aŭ kremokolorajn ovojn, punktecajn je bruna, kaj kun ringo je la plej larĝa pinto.
Kiel pleja majoritato de paruliedoj, la Gracparulio estas tute insektovoraj. Ili ofte superflugas strobilojn serĉe de insektolarvoj.
Referencoj
- BirdLife International (2004). Dendroica graciae. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 10a Majo 2006. Malplej Zorgiga.
Plia legado
Libroj
- Stacier, C. A, and M. J. Guzy. 2002. Grace’s Warbler (Dendroica graciae). In The Birds of North America, No. 677 (A. Poole and F. Gill, eds.). The Birds of North America, Inc., Philadelphia, PA.
Tezoj
- Burgoyne PC. Ph.D. (1980). BIRD POPULATION CHANGES AND MANIPULATION OF A PONDEROSA PINE FOREST ON THE KAIBAB PLATEAU, ARIZONA. Brigham Young University, United States, Utah.
- Greene FP. Ph.D. (1989). Food resources, interspecific aggression, and community organization in a guild of insectivorous birds. Princeton University, United States, New Jersey.
Artikoloj
- Chris K, Courtney JC & Patricia BJ. (2006). Distribution and Relative Abundance of Forest Birds in Relation to Burn Severity in Southeastern Arizona. Journal of Wildlife Management. vol 70, no 4. p. 1005.
- Craig AM. (1970). 2 California Records of Graces Warbler. California Birds. vol 1, no 2. p. 77-78.
- Halbach U. (1976). Population Models and Syn Ecological Models in Ornithology. Journal fuer Ornithologie. vol 117, no 3. p. 279-296.
- Johnson NK & Garrett KL. (1974). Interior Bird Species Expand Breeding Ranges into Southern California. Western Birds. vol 5, no 2. p. 45-56.
- Maurer BA. (1983). Overlap and Competition in Avian Guilds. American Naturalist. vol 121, no 6. p. 903-907.
- Rusterholz KA. (1981). Competition and the Structure of an Avian Foraging Guild. American Naturalist. vol 118, no 2. p. 173-190.
- Staicer CA. (1989). Characteristics Use and Significance of Two Singing Behaviors in Grace's Warbler Dendroica-Graciae. Auk. vol 106, no 1. p. 49-63.
- Staicer CA & Guzy MJ. (2002). Grace's Warbler: Dendroica graciae. Birds of North America. vol 677, p. 1-19.
- Zinkl JG, Mack PD, Mount ME & Shea PJ. (1984). Brain Cholin Esterase Activity and Brain and Liver Residues in Wild Birds of a Forest Sprayed with Acephate. Environmental Toxicology & Chemistry. vol 3, no 1. p. 79-88.
Eksteraj ligiloj
| ||||||||||||||||||
