Introitus

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Revizio de 17:32, 8 aŭg. 2013 farita de Longharulo (diskuto | kontribuoj)
(malsamoj) ← Antaŭa versio | Rigardi nunan version (malsamoj) | Sekva versio → (malsamoj)
paĝo el la Graduale Cisterciense kun la Introitus de la unua adventa diservo Ad te levavi

Introitus (lat. por ‚eniro‘ esperantigita formo) introito, estas parto de la Sankta Meso kaj de la el ĝi ekestintaj diservoj de la luteranaj kaj anglikanaj eklezioj. Laŭ origina senco la vorto signifas la eniron de la altarservistoj, deduktite de tio la (pli malfrue post la ŝtuparpreĝo) parolatan aŭ kantatan tekston de la proprio. La latinaj nomoj de la dimanĉoj en la liturgia jaro kutime estas elprenita el la komenco de la respektiva Introitus. En la bizanca rito oni kunportas je la Introitus je la eta eniro la evangeliaron kaj je la ega eniro ankaŭ la oferaĵojn.

Ligoj eksteren