Irén Gulácsy
| Irén Gulácsy | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 9-an de septembro 1894 en Szeged | |
| Morto | 2-an de januaro 1945 (50-jaraĝa) en Budapeŝto | |
| Tombo | Tombejo Farkasrét vd | |
| Ŝtataneco | Hungario vd | |
Memorigilo 
| ||
| Profesio | ||
| Okupo | verkisto vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
GULÁCSY Irén (gula:ĉi) Pálffy Jenőné, estis hungara verkistino naskiĝinta en Lázárföldpuszta, apud Szeged la 9-a de septembro 1894 kaj mortinta en Budapeŝto la 2-an de januaro 1945.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Gulácsy ezdiniĝis 16-jara. Ŝi translokoĝis al Nagyvárad en 1914 kaj ŝi iĝis interna kunlaborantino de la gazeto Nagyvárad. Sian unuan romanon (Förgeteg) ŝi verkis al konkurso de Zord Idők. Ŝi gajnis 1-an premion per sia dramo Napáldozat. Ŝia plej sukcesa romano estis la Fekete vőlegények. En 1923 ŝi iĝis ano de Erdélyi Irodalmi Társaság, en 1926 de KZST. En 1928 ŝi translokiĝis Hungarujon, baldaŭ ŝi membriĝis en Societo Petőfi. Ŝi mortis dum bombardo de la ĉefurbo.
Verkoj ĉefaj[redakti | redakti fonton]
- Förgeteg (romano, Bp., 1925);
- Napáldozat (dramo, prez. Magyar Színház. Kolozsvár, 1925);
- Fekete vőlegények (Bp., 1927);
- Pax vobis (Bp., 1930);
- A kállói kapitány (Bp., 1933);
- Nagy Lajos (Bp., 1936);
- Jezabel (Bp., 1941–44).
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Thurzó Gábor: G. I. vagy a siker útjai (Magy. Csillag, 1942);
- Várkonyi Nándor: G. I. (Magyar mártír írók antológiája, Bp., 1947);
- Illés Endre: Sárguló fényképek. (Kortárs, 1971).