Isidoro Gil y Baus
| Isidoro Gil y Baus | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskonomo | Isidoro Gil y Baus | ||||
| Naskiĝo | 30-an de novembro 1813 en Madrido | ||||
| Morto | 30-an de novembro 1865 (52-jaraĝa) | ||||
| Lingvoj | hispana vd | ||||
| Ŝtataneco | Hispanio vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | dramaturgo vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Isidoro Gil y Baus (Madrido, 1814 - 1866), dramaturgo hispana de la epoko de la Romantikismo.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Li uzis foje la pseŭdonimon "Isidoro Gali y Busa". Li komponis nur teatraĵojn kaj ofte kuo aliaj aŭtoroj liaj amikoj. Li verkis nur la komediojn Una pasión o Novia de palo (1836), Los celos (1842), No hay que tentar al Diablo (1850), La despedida o El amante a dieta (1855), Las mujeres (1858) kaj Los nerviosos (1864). Inter liaj dramoj estas El secretario privado (1841), El payaso kaj Las huérfanas de la caridad (1857).
Adaptis en 1839 la dramon nome El pacto del hombre kaj kun Antonio García Gutiérrez verkis Juan de Suavía (1841). Kunlaboris en aliaj teatraĵoj kun L. Castejón, Carlos García Doncel kaj Eduardo Rosales, kaj pli sporade kun A. M. Ojeda kaj M. A. Lasheras. Li adaptis ankaŭ la romanon de Stendhal nome La Kartuzio de Parmo kun titolo La abadía de Castro (1844) kaj la teatraĵon de Octave Feuillet nome La novela de la vida: comedia en cinco actos y siete cuadros, 1859.
Fonto[redakti | redakti fonton]
- Javier Huerta, Emilio Peral y Héctor Urzaiz, Teatro español de la A a la Z. Madrid: Espasa, 2005.