Ivo Andrić
| Ivo Andrić | |||||
|---|---|---|---|---|---|
Nobel-premiito 
| |||||
| |||||
| Persona informo | |||||
| Ivo Andrić Иво Андрић Ivo Andrić | |||||
| Naskiĝo | 10-an de oktobro 1892 en Dolac (komunumo Travnik), Austro-Hungarian rule in Bosnia and Herzegovina,  Aŭstrio-Hungario
| ||||
| Morto | 13-an de marto 1975 (82-jaraĝa) en Beogrado, Socialisma Respubliko Serbio,  Socialisma federacia respubliko Jugoslavio
| ||||
| Tombo | Nova tombejo en Beogrado vd | ||||
| Lingvoj | serbokroata • serba vd | ||||
| Ŝtataneco | Socialisma federacia respubliko Jugoslavio • Aŭstrio-Hungario • Reĝlando de serboj, kroatoj kaj slovenoj • Reĝlando de serboj, kroatoj kaj slovenoj • Ŝtato de slovenoj, kroatoj kaj serboj vd | ||||
| Alma mater | Universitato de Graz • Faculty of Humanities and Social Sciences, University of Zagreb • Universitato de Vieno • Faculty of Philosophy of the Jagiellonian University vd | ||||
| Partio | Komunista Partio de Jugoslavio vd | ||||
Subskribo 
| |||||
| Familio | |||||
| Edz(in)o | Milica Babić-Jovanović vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | verkisto • romanisto • diplomato • poeto • eseisto vd | ||||
| Laborkampo | literaturo vd | ||||
| Aktiva dum | 1911– vd | ||||
| Verkado | |||||
| Verkoj | La ponto super Drino ❦ Omerpaša Latas ❦ Ex Ponto ❦ Bosnian Chronicle ❦ Devil's Yard ❦ O priči i pričanju ❦ Jelena, the Woman Who Is Not ❦ Most na Žepi vd | ||||
| |||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Ivo ANDRIĆ [ivo andriĉ] (naskiĝis la 10-an de oktobro 1892 en Dolac, proksime al Travnik, Bosnio, mortis la 13-an de marto 1975 en Beogrado, Jugoslavio) estis verkisto de romanoj, noveloj. Oni distingis lin en 1961 per la Premio Nobel de Literaturo.
Li studis en Sarajevo, Zagrebo, Jagelona Universitato en Krakovo, Vieno kaj Graz, kie li doktoriĝis. Oni jam frue rekonis lian prozoverkistan kaj poetan kapablon. Li bazis sian beletristan meriton per Ex Ponto (1918), kiu estis kolektaĵo de kontemplaj, lirikaj verkaĵoj. Li verkis tiun dum la unua mondmilito, kiam la aŭstra-hungaraj registaroj internigis lin pro lia politika agado. La novelaj volumoj aperis ekde 1920 en regula intertempo.
Post la Unua mondmilito, li ekservis por la jugoslavia diplomatio. Kvankam lia profesio venigis lin al Romo, Bukareŝto, Madrido, Ĝenevo kaj Berlino, liaj verkoj baziĝis je temoj kaj studoj de strikta patrujo, je ties neelĉerpebla riĉa etna diverseco. Li verkis tri volumojn dum la Dua mondmilito, el kiuj du (Travnička hronika, ~„Kroniko de Travnik”; 1945 kaj Na Drini ćuprija ~„La ponto super Drino”; 1945) estas dediĉitaj al historio de Bosnio.
La verkoj montras lian determinan filozofion kaj profundan kunsentemon, la voĉo de la verkoj estas sobra kaj objektiva, la lingvaĵo estas pura kaj belriĉa. La disdononta komisiono de la Nobel-premio aparte emfazis la epikan forton, per kiu li prilaboris materion de siaj verkoj, precipe en la romano La ponto super Drino.
En Esperanto aperis[redakti | redakti fonton]
- Fragmentoj el Ex Ponto, Arkivigite je 2006-03-04 per la retarkivo Wayback Machine en: Nica Literatura Revuo 2/4, paĝoj 153–155. Tradukis Josip Velebit, originale aperis en la nica literatura revuo, 2/4 p. 153-155]
- Sonĝo kaj maldormo sub la karpeneto (San i java pod grabićem), novelkolekto, Zagreb 1972, 79 paĝoj. (Internacia Kultura Servo 1.) Tradukis Roger Imbert kaj Zlatko Tiŝljar.
- Vizaĝoj, ok noveloj, Sarajevo 1981. Tradukis Roger Imbert.
- Soifo (Žed), novelaro, Sarajevo 1988, 64 paĝoj. Tradukis Ladislav Reĵek.
- Mustafa Maĝar, en: Antologio de la moderna bosnia-hercegovina novelo, Sarajevo 1989, paĝoj 33–42. Tradukis Ladislav Reĵek.
- La ponto super Drino. Tradukis Antonije Sekelj. Đurđevac, DEC, 2018.
| ||||||