Johano Skolastiko
Johano Skolastiko (mortinta la 31an de aŭgusto, 577) estis la 32-a patriarko de Konstantinopolo de la 12-an de aprilo, 565, ĝis sia morto en 577. Li ankaŭ estas rigardita kiel sanktulo de la Ortodoksismo.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Li estis naskita ĉe Sirimis, en la regiono de Cynegia, proksime de Antioĥio. Ekzistis flora kolegio de advokatoj ĉe Antioĥio, kien li eniris kaj faris al sin krediton. Tio estis subpremita en 533 fare de Justiniano la 1-a. Johano estis ordinita kaj iĝis agento kaj sekretario de sia preĝejo. Tio alportus lin en kontakto kun la tribunalo en Konstantinopolo. Kiam Justiniano, direkte al la fino de sia vivo, provis kreskigi la sekton de la Aftartodocetoj al la vico da ortodokseco, kaj decidis forpeli Eŭtikion pro lia opozicio, la kapabla advokat-klerika de Antioĥio, kiu jam karakterizis sin pro sia bonega eldono de la kanonoj, estis elektita por aranĝi la imperian volon.
Li ankaŭ estis kreditita por metoda klasifiko de kanona juro, nome la Kompilo de Kanona Juro. Sekvante iun pli malnovan laboron kiun li mencias en sia antaŭparolo, li prirezignis la historian planon de montrado de la dekretoj de ĉiu konsilio en ordo kaj aranĝis ilin sur filozofia principo, laŭ ilia materio. La pli maljunaj verkistoj havis sesdek apartaĵojn, sed li reduktis ilin al kvindek.
Al la kanonoj de la koncilioj de Niceo, Ankaro, Neocaesarea, Gangra, Antioĥio, Efeso, kaj Konstantinopolo, jam alportitaj kaj ricevitaj en la greka eklezio, Johano adiciis 89 "apostolajn kanonojn", la 21 el Sardica, kaj la 68 el la kanonika letero de Basil. Skribe al Fotio, la papo Nikolao citas harmonion de la kanonoj kiu inkludas tiujn de Sardica, kiu povis nur esti tiu de Johano la advokato. Kiam Johano venis al Konstantinopolo, li redaktis la Nomokanon, mallongigon de sia iama laboro, kun la aldono de komparo de la imperiaj reskriptoj kaj civilaj kodeksoj (aparte la Romianoj de Justiniano) sub ĉiu apartaĵo. Balsamon citas tion sen nomado de la verkinto, en siaj notaĵoj pri la unua kanono de la Tria koncilio de Konstantinopolo. En la pariza biblioteko la Nomokano estas atribuita al Teodoreto, sed en ĉiuj aliaj al Johano. Teodoreto ne estus aldonintaj la "apostolajn kanonojn" kaj tiujn de Sardica, kaj la stilo havas neniun similecon al lia. En 1661 tiuj du verkoj estis presitaj komence de vol. ii. de la Biblioteko Canonica de Justellus, en Parizo. Fotio (Cod. lxxv.) mencias lian katekismon, en kiu li establis la instruadon de la esenca koncpeto de la Triunuo, dirante ke li skribis ĝin en 568, sub Justino la 2-a, kaj ke ĝi poste estis atakita fare de la sendia Johano Filopono. Johano Alberto Fabricio pripensas ke la Sinoptiko aŭ Harmonio kaj la Nomokano estas verŝajne prave asignitaj al Johano la advokato.
Malmulto estas konata de lia episkopa kariero. Sep monatojn post lia nomumo Justiniano mortis. La nova imperiestro, Justino la 2-a, estis kronita fare de la patriarko, la 14-an de novembro, 565.
Li organizis kompromison inter la Kalcedonianoj kaj Ne-Kalcedonianoj en 567, kaj provizore reunuigis la du sektojn en 571.
Johano mortis baldaŭ antaŭ Justino en 577.
Originaj citaĵoj[redakti | redakti fonton]
- Fabricius, xi. 101, xii. 146, 193, 201, 209; Evagr. H. E. iv. 38, v. 13, Patr. Gk. lxxxvi. pt. 2; Theoph. Chronogr. 204, ktp., Patr. Gk. cvi. ; Nikef. Kalisto iii. 455, Patr. Gk. ĉlvi. ; Victor Tunun. Patr. Lat. lxvi. 937; Baronio, anonco. an. 564, xiv. xxix. ; 565, xvii. ; 578, 5; Patr. Konstanto. en Acta SS. Bolland. Aug.i. p. 67.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
Tiu artikolo asimilas tekston de publikaĵo nun en la publika domeno: Sinclair, W. M (1911). "Joannes Scholasticus, bp. de Konstantinopolo" . En Wace, Henry; Piercy, William C. Dictionary of Christian Biography and Literature to the End of the Sixth Century (tria reeld.). Londono: John Murray.