Jurij Neĉajev-Malcov

Jurij Neĉajev-Malcov
Persona informo
Naskiĝo	11-an de oktobro 1834; en Polibino
Morto	8-an de oktobro 1913 (78-jaraĝa)
Lingvoj	rusa
Ŝtataneco	Rusia Imperio
Alma mater	Moscow Imperial University, Faculty of Law
Familio
Patro	Stepan Nechayev
Patrino	Sofya Maltsova
Okupo
Okupo	mecenato • diplomato • industriisto • tradukisto • filantropo
	v • d • r

Jurij Stepanoviĉ NEĈAJEV-MALCOV (ruse Юрий Степанович Нечаев-Мальцов) naskiĝis la 23-an de oktobro n.s. 1834, mortis en 1913. Li estis fama rusa entreprenisto, posedanto de kelkaj vitraj fabrikoj, oberhofmeister (ĉefministro) de lia imperiestra moŝto Nikolao la 2-a je alta tria rango "Sekreta Konsilisto". Li famiĝis ne nur pro siaj vitraĵoj, kiujn oni tre ŝatas enlande kaj ekstere ĝis nun, sed ĉefe kiel patrono de moskva Muzeo de Belartoj, kiu subvenciis ĝian konstruadon. Pro lia granda monofero ankaŭ oni estigis multajn ceterajn objektojn (preĝejoj, malsanulejoj, hospicoj, lernejoj k.a.) en Rusio. Tial li restis en analoj kiel eminenta rusa mecenato kaj filantropo.

Jurij Neĉajev naskiĝis en bieno Storoĵevoe (nuntempe Polibino, Lipecka provinco) en familio de fama rusa aristokrato Stepan Dmitrijeviĉ Neĉajev (1792—1860), kiu estis senatano kaj ĉefprokuroro de Sankta Sinodo de Rusa Ortodoksa Eklezio. Li krome multe okupiĝis pri historio de Rusio kaj fondis la unuan muzeon de Kulika batalo en sia bieno. Patrino Sofia Sergejevna (? - 1836) apartenis al klano Malcov, kiu ankaŭ restigis rimarkindan spuron en la rusian historion. Ŝia praavo Vasilij Malcov komence de la 18-a jarcento fondis vastan produktadon de vitraĵoj en Rusio. Ŝia avo Akim Malcov daŭrigis entreprenon kaj aldonis fabrikadon de kristalaĵoj. Por tio li en 1756 fondis uzinon kaj urbeton en Vladimira provinco apud rivereto Gus (ruse ansero). De tiam ĉi-loko nomiĝas Gus-Kristala. Poste tiam estris ŝia frato Ivan, kiu ne havis gefilojn. Li mortis en 1880 kaj testamentis la tutan propraĵon kaj fabrikojn al sia nevo Jurij sub unu kondiĉo - tiu devas nomiĝi Neĉajev-Malcov. La gepatroj havis ankoraŭ unu filon kaj du filinojn.

Ĝis tiam Jurij jam sukcese finis la juran fakultaton de Moskva Universitato kaj kiel diplomato realigis gravajn komisiojn de la ministerio pri la eksterlandaj aferoj en Berlino, Parizo kaj ceteraj eŭropaj ĉefurboj.

Li estis ĝismorte fraŭlo, sed anime edukis orfon Elim Demidov, princo de San Donato (1868-1943), kiu estis lia malproksima parenco. Li agis samkiel lia onklo Ivan Malcov kaj heredigis ĉion al Elim en 1913, kiam li mortis. Preciza dato de lia morto ne estas konata, ankaŭ ne estas konata situo de lia tombo.

Kelkaj objektoj en Rusio, kiujn li fondis kaj patronis[redakti | redakti fonton]

Muzeo de Belartoj en Moskvo
Du malsanulejaj aloj por Karitata Komunumo en Sankt Peterburgo
Hospico por maljunaj fratinoj de Karitata Komunmo en Sankt Peterburgo
Teknika Lernejo en urbo Vladimir
Templo de Sankta Georgo en Gus-Kristala
Templo de Sankta Demetrio el Tesaloniko en vilaĝo Berezovka honore al rusoj pereintaj en Kulika batalo
Hospico por mizeruloj en Gus-Kristala
Kadukulejon por nobeloj en Moskvo

Polibino[redakti | redakti fonton]

La familian bienon Polibino Jurij Neĉajev-Malcov multe rekonstruis kaj fine de la 19-a jarcento tie aperis la bela palaco. Ĝi baldaŭ fariĝis unu el ceteraj allogaj centroj de kultura medio de Rusio. Tie ofte gastis, longe loĝis kaj ion ajn kreis multaj reprezentantoj de la rusa inteligenteco: Leo Tolstoy, Ilja Repin, Ivan Ajvazovskij, Konstanteno Korovin, Bazilo Polenov, Ivan Cvetajev, Anna Aĥmatova k.a. La bienposedanto aĉetis kaj instalis metalan akvoturon, kiun inventis kaj faris lia amiko Vladimir Ŝuĥov laŭ unika hiperbola strukturo.