Kala Ha-Surit, Ha
| Kala Ha-Surit, Ha | |
|---|---|
| |
| filmo | |
| Originala titolo | הכלה הסורית |
| Originala lingvo | araba lingvo • angla lingvo • hebrea lingvo • rusa lingvo • franca lingvo |
| Kina aperdato | 2004, 17 mar. 2005 |
| Ĝenro | filma dramo, komedia filmo |
| Kameraado | Michael Wiesweg |
| Reĝisoro(j) | Eran Riklis |
| Produktisto(j) | Antoine de Clermont-Tonnerre • Bettina Brokemper • Michael Eckelt • Eran Riklis |
| Scenaro | Eran Riklis • Suha Arraf |
| Loko de rakonto | Golanaj Altaĵoj |
| Muziko de | Cyril Morin |
| Rolantoj | Hiam Abbass • Makram Khoury • Clara Khoury • Ashraf Barhom • Evelyn Kaplun • Julie-Anne Roth • Uri Gavriel • Melanie Peres • Tarik Kopty • Alon Dahan • Robert Henig • Jamil Khoury • Imad Jabarin • Ali Suliman • Norman Issa • Lana Ettinger |
| Produktinta firmao | Eran Riklis Productions MACT Productions Neue Impuls Film Arte France Cinéma ARTE Westdeutscher Rundfunk |
| IMDb | |
La Siria Fianĉino (hebree: Kala Ha-Surit, Ha) estas filmo (2004) de reĝisoro Eran Riklis.
Historio[redakti | redakti fonton]
Post la Sestaga milito en 1967, 17 mil druzoj, kiuj loĝis dum jarcentoj en la Golanaj Altaĵoj, subite trovis sian vivon rompita kaj siajn familiojn dividitaj per nepasebla landlimo. Depost tiu dato, la druzoj de Golano rigardas sin kiel Sirianojn sub israela okupacio. Ili ne intermiksiĝas kun Israelanoj, rifuzas ricevi israelajn pasportojn, kaj loĝas en siaj propraj vilaĝoj. Kunlaboraĵo franca/germana/israela, La Siria Fianĉino rakontas la historion de unu familio dum ili preparas ĉeesti la edziniĝo de sia filino ĉe la limo. Ĝi estas korŝira dramo, kiu ne elektas flankon, sed provas prezenti la politikan konflikton de la regiono laŭ homan vidpunkto.
Mona (Clara Khoury), juna druzino estas fianĉino de siria televid-stelo Tallel (Derar Sliman) el Damasko, viro, kun kiu ŝi neniam konatiĝis. Pro tio, ke nek Sirio nek Israelo agnoskas la alian, post kiam la fianĉino transpasos la limon en Sirion, ŝi neniam rajtos reveni en Israelon, kaj la tago de ŝia edziniĝo, kutime tago de granda ĝojo, povas esti unu el la plej malĝoja. Kvankam la filmo rakontas tristajn realaĵojn pri la politika situacio en Mezoriento, ĝi ankaŭ estas historio kun sociaj kaj kulturaj konsekvencoj. Amal (Hiyam Abbas), fratino de Mona, estas seneliriĝinta en malĝoja edziĝo. Ŝi volas vizitadi Universitaton de Ĥajfo, sed estas malhelpita de ŝia edzo Amin (Adnan Trabshi), kiu timas perdi la vizaĝon en la vilaĝo kaj fordoni sian regadon super ŝi.
Hammed (Makram Khoury) la patro de Mona, Sirio-favoranta agitanto konata de la israela polico, estas malpermesata vojaĝi al la limo por adiaŭi sian filinon. Li sentas rankoron kaj rifuzas bonveni sian filon Hattem (Eyad Sheety) kaj lian rusan edzinon ĉe ilia reveno de Moskvo, ĉar tiu rompis la familian tradicion kaj foriris antaŭ ok jaroj. Alia filo, Marwan (Ashraf Barhom), aferisto, estas bonvenata de la familio sed estas malakceptata de kolera eks-koramikino, franca laboristino ĉe la Ruĝa Kruco (Julie-Anne Roth), kiu laboras en la vilaĝo.
Dum tiuj konfliktoj kirliĝas sub la surfaco, la situacio plie absurdiĝas, kiam la edziniĝo estas minacata de burokrata malcedemo ĉe la limaj kontrolpunktoj inter Israelo kaj Sirio. Laŭ israelaj reguloj, la paspermeso de Mona devas esti stampita, kiam ŝi eliras; laŭ siriaj reguloj, ĉiu, kiu tenas paspermeson kun israela stampo, ne rajtas eniri Sirion. Nek israelaj nek siriaj doganistoj ŝajnas scii, kion fari, kaj la fianĉino kaj fianĉo restas en nenieslando, devigitaj komuniki per megafonoj premitaj kontraŭ ŝlositaj pordegoj.
Premioj[redakti | redakti fonton]
- 2004 Montréal World Film Festival, "Grand Prix" (Plej bona filmo) - Eran Riklis
- 2004 Flanders International Film Festival, "Plej bona enscenigo"
- 2004 Locarno International Film Festival, "Premio de la ĉeestantaro"
- 2005 Bangkok International Film Festival, "Golden Kinnaree Award" (Plej bona filmo)
- 2005 European Film Award nominacio, "Plej bona aktorino" - Hiam Abbass