Grinius estis membro de la "Litovia Konferenco de Vilno" de 1917, kaj poste ekde 1918 de la "Litovia Konsilio" (la pli postas ŝtata konsilio de la sendependiĝinta Litovio) - nome de la kamparana popola partio. Inter la jaroj 1920 kaj 1922 li estis ĉefministro de Litovio kaj interkonsentis traktaton inter la demokratia Litovio kaj bolŝevismaSovetunio, kiu subskribiĝis dum 1922.
Dum 1926 li elektiĝs prezidento de Litovio, sed jam post ses monatoj estis forigita el sia posteno pro armea puĉo de Antanas Smetona.
Post la okupiĝo de Litovio fare de la armeo de Nazia Germanio dum la Dua Mondmilito li ne kunlaboris kun la konkerintoj. Antaŭ la sovetunia okupiĝo de Litovo dum 1944 li fuĝis al okcidenta Eŭropo kaj dum 1947 rajtis elmigri al Usono.
Rusia Imperio
.svg)