Simbolo Nicea-Konstantinopola
La Kredokonfeso nicea-konstantinopola, dirita ankaŭ Simbolo nicea-konstantinopola, estas kredo-formulo rilate la Unikecon de Dio, la esencon de Jesuo kaj, implicite malgraŭ la manko de la termino, la Triunuecon de la diaj personoj.
Origine komponita per la formulado aprobita en al Unua Koncilio de Niceo (325), al ĝi, en la Unua koncilio de Konstantinopolo oni aldonis plivastigaĵojn rilate la Sanktan Spiriton
Gi estis redaktita serve de disputoj kiu reakuris la eklezion de la 4-a jarcento, precipe pro la teorioj kristologiaj de Ario, pastro kaj teologo de Aleksandrio de Egipto, kiu emis negi la diecon de Jesuo sannaturo kun tiu de la Patro.
Tiu simbolo nicea-konstantinopola estas vaste uzata en la liturgio kristana. Tiu kredokonfeso, fakte, estas proklamata dumese. En la okcidentaj eklezioj estas ĝenerale utiligita versio iomete malasama ol tiu origina, per la aldono de la tieldirita filioque (kiu pocedas de la Patro kaj de la Filo), dum la orienta eklezio daŭrigas reciti la formulon pli antikvan senan de tiu “filioque”, kiu estis kaŭzo de senfina diskuto kaj estis unu el la kaŭzoj originantaj la “skismon de oriento”, enkampigita de la tiama konstantinopola patriarko Fotio en la prokreda konflikto kun la papo.
La aldonaĵo de la klaŭzo filioque en la kredo Nicea-konstantinopola aperas unuafojon en la 8-a jarcento verke de Paŭlino el Aquileia. La uzo reciti la Kredon kun tiu aldonaĵo estus altrudita de papo Leono la 3-a propreme de Karolo la Granda, sed la uzo altrudiĝis en la roma rito nur en la 11-a jarcento kiam ĝi estis aprobita de papo Benedikto la 8-a laŭpete de Henriko la 2-a de Sankta Romia Imperio.
La doktrino de la duobla procesio de la Sankta Spirito (el la Patro kaj el la Filo) estas tipe okcidenta, kaj jen en la katolika kaj jen en la plej grandaj protestantaj eklezioj
Analiza komparo de la du kredokonfesoj (Nicea kaj Konstantinopola)
Estas montrataj interkadre [...] la eroj de la kredo nicea preterlasitaj en la sinsekva nicea-konstantinopola; grase la eroj malĉeestaj en la kredo nicea kaj aldonitaj en tiu konstantinopola.
La citita kredo nicea-konstantinola esperantigita [1]
estas tiu kutime recitita en la liturgioj de la katoloka aŭ protestantaj eklezioj:
Mi kredas je unu Dio,
la Patro ĉiopova,
Kreinto de la ĉielo kaj de la tero,
de ĉiuj aĵoj videblaj kaj nevideblaj.
Kaj je unu Sinjoro Jesuo Kristo,
ununaskita Filo de Dio,
kaj el la Patro generita
antaŭ ĉiuj jarcentoj.
Dio de Dio, Lumo de Lumo, Dio vera el Dio vera,
generita, ne kreita, samsubstanca kun la Patro;
per kiu ĉio estas farita.
Kiu por ni homoj
kaj por nia savo descendis de la ĉieloj.
Kaj per la Sankta Spirito Li enkarniĝis el Maria, la Virgulino,
kaj fariĝis homo.
Krucumita por ni sub Pontio Pilato, Li mortis kaj estis entombigita.
La trian tagon Li resurektis laŭ la Skriboj,
ascendis al la ĉielo kaj sidas dekstre de la Patro.
Kaj Li revenos kun gloro, juĝi la vivantojn kaj la mortintojn,
kaj Lia regno estos sen¬fina.
Mi kredas je la Sankta Spirito, Sinjoro kaj Viviganto,
kiu devenas de la Patro kaj de la Filo.
Kiu kun la Patro same estas adorata kaj glorata; kiu parolis per la profetoj.
Kaj je eklezio: unu, sankta, katolika, kaj apostola.
Mi konfesas unu bapton por la pardono de la pekoj.
Kaj mi atendas la reviviĝon de la mortintoj,
kaj la vivon en la estonta mondo. Amen
| Unua koncilio de Niceo (325): Simbolo nicea kaj / aŭ Apostola Simbolo[2] |
Unua koncilio de Konstantinopolo (381): Simbolo nicea-konstantinopola [3] |
Esperanta teksto de la kredo nicea-konstantinopola |
|---|---|---|
| Πιστεύομεν εἰς ἕνα Θεόν Πατέρα παντοκράτορα, πάντων ὁρατῶν τε και ἀοράτων ποιητήν. |
Πιστεύομεν εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων. |
M i kredas je unusola Dio, la Patro ĉiupova, Kreinto de la ĉielo kaj de la tero, de ĉiuj aĵoj videblaj kaj nevideblaj. |
| Καὶ εἰς ἕνα κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ, γεννηθέντα ἐκ τοῦ Πατρὸς μονογενῆ, τουτέστιν ἐκ τῆς ουσίας τοῦ Πατρός, [θεὸν εκ θεοῦ], φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῳ πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο, [τά τε ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ τά ἐν τῇ γῆ][4]. |
Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων• φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο. |
Kaj je unu Sinjoro Jesuo Kristo,
, |
| Tὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα καὶ σαρκωθέντα, ενανθρωπήσαντα, |
Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα. |
Kiu por ni homoj Kiu por ni homoj kaj por nia savo descendis de la ĉieloj Kaj per la Sankta Spirito Li enkarniĝis en la sino de la Virgulino Maria kaj fariĝis homo. |
| παθόντα, | Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα. |
Li estis krucumita por ni sub Poncio Pilato, mortis kaj estis entombigita. |
| καὶ ἀναστάντα τῇ τριτῇ ἡμέρᾳ, | Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς Γραφάς. |
La trian tagon Li resurektis, laŭ la Skriboj, |
| καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, | Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐv δεξιᾷ τοῦ Πατρός. |
ascendis al la ĉielo, sidas dekstre de la Patro. |
| ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς. |
Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. |
Kaj denoce Li venos, en la gloro juĝi la vivatojn kaj la mortintojn, Lia regno estos senfina. |
| Καὶ εἰς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. | Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον καὶ τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν. |
Mi kredas je la Sankta Spirito, kiu estas Sinjoro kaj donas la vivon, kaj procedas el la Patro [kaj el la Filo] [5], kaj kun la Patro kaj la Filo estas adorata kaj glorata, kaj parolis per la profetoj. |
| Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. | Mi kredas je la Eklezio unu, sankta, katolika, kaj apostola. | |
| Ὁμολογοῦμεν ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. | Mi konfesas unusolan bapton por la pardono de la pekoj. | |
| Προσδοκοῦμεν ἀνάστασιν νεκρῶν. | Kaj mi atendas la reviviĝon de la mortintoj | |
| Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.. | kaj la vivon de la nondo kiu venos. Amen. | |
| [Τοὺς δὲ λέγοντας• ἦν ποτε ὅτε οὐκ ἦν, καὶ πρὶν γεννηθῆναι οὐκ ἦν, καὶ ὅτι ἐξ οὐκ ὄντων ἐγένετο, ἢ ἐξ ἑτέρας ὑποστάσεως ἢ οὐσίας φάσκοντας εἶναι, ἢ κτιστόν, ἢ τρεπτὸν ἢ ἀλλοιωτὸν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ, ἀναθεματίζει ἡ καθολικὴ ἐκκλησία.] |
[Tiuj kiuj diras: "Estis (epoko) kiam (Jesuo) ne estis", kaj: "Antaŭ ol Lia generiĝo Li ne estis", kaj en neekzistanteco Li ekzistanta estis generita aŭ el aliaj persono aŭ esenco diras ke estis aŭ kreita, aŭ transformebla aŭ ŝanĝebla la Filo de Dio, (tiujn) ekskomunikas la Katolika Eklezio]. |
(neĉeesta en la nunaj kredoj) |
Notoj
- ↑ La latina teksto de la kredo nicea-konstantinopola el la Missale Romanum (editio typica tertia, 2002):
- Credo in unum Deum,
- Patrem omnipoténtem,
- factórem cæli et terræ,
- visibílium ómnium et invisibílium.
- Et in unum Dóminum Iesum Christum,
- Fílium Dei Unigénitum,
- et ex Patre natum ante ómnia sǽcula.
- Deum de Deo, lumen de lúmine, Deum verum de Deo vero,
- génitum, non factum, consubstantiálem Patri:
- per quem ómnia facta sunt.
- Qui propter nos hómines et propter nostram salútem
- descéndit de cælis.
- Et incarnátus est de Spíritu Sancto
- ex María Vírgine, et homo factus est.
- Crucifíxus étiam pro nobis sub Póntio Piláto;
- passus et sepúltus est,
- et resurréxit tértia die, secúndum Scriptúras,
- et ascéndit in cælum, sedet ad déxteram Patris.
- Et íterum ventúrus est cum glória,
- iudicáre vivos et mórtuos,
- cuius regni non erit finis.
- Et in Spíritum Sanctum, Dóminum et vivificántem:
- qui ex Patre Filióque procédit.
- Qui cum Patro et Fílio simul adorátur et conglorificátur:
- qui locútus est per prophétas.
- Et unam, sanctam, cathólicam et apostólicam Ecclésiam.
- Confíteor unum baptísma in remissiónem peccatórum.
- Et exspécto resurrectiónem mortuórum,
- et vitam ventúri sǽculi. Amen.
- ↑ Cfr. Denzinger-Schönmetzer n.125.
- ↑ Cfr. Denzinger-Schönmetzer n.150.
- ↑ "[En la ĉielo kaj en la tero]", tiu frazo ne estas entenata en ĉiu kredoj
- ↑ La esprmaĵo "el la Filo" (latine: "Filioque" estas postepoka aldonaĵo, uzita en okcidentaj eklezioj, sed malĉeesta en la origina krfego.
Vidu ankaŭ
- La Kredo Nicea
- Unua koncilio de Niceo
- Apostola kredo
- Atanazia kredo
- Arianismo
- Filioque
- Kristana Triunuo
Eksteraj ligiloj
- [1] Cathopedia, reta katolika enciklopedio
- Trinità Ortodossi