László Juhász
| László Juhász | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 21-an de januaro 1905 en Vornicenii Mici |
| Morto | 14-an de julio 1970 (65-jaraĝa) en Budapeŝto |
| Lingvoj | latina • hungara |
| Ŝtataneco | Hungario |
| Alma mater | Scienca Universitato de Szeged |
| Familio | |
| Edz(in)o | Helga J. Hajdú |
| Okupo | |
| Okupo | lingvisto • klasika filologo • Literatura tradukisto |
JUHÁSZ László (pr. juha:s lAslO) estis hungara klasika filologo, altlerneja profesoro, kandidato de lingvosciencoj (1952) naskita en Józseffalva la 21-an de januaro 1905 kaj mortinta en Budapeŝto la 14-an de julio 1970.
Biografio[redakti | redakti fonton]
László Juhász finis helenan-latinan filologion en la Universitato de Segedo, poste li estis asistanto, lektoro. En 1930 li ekigis kiel privatpersono la serion Bibliotheca scriptorum medii recentisque aevorum (ĝis 1946 39 volumoj). En 1949 li laboris en la vortarredakcio ĉe la MTA. Post la morto de sia edzino literaturhistoriistino, bibliotekistino Helga Hajdu li sinmortigis.
Verkoj[redakti | redakti fonton]
- Jókai Mór: De duabus salicibus Enyediensibus (‚A nagyenyedi két fűzfa’ latin fordítása, kun gravuraĵoj de György Buday metszeteivel, Szeged, 1927);
- De Iano Pannonio interprete Graecorum (Szeged, 1928);
- Scriptores latini (Bp., 1930);
- Vázlatos latin nyelvtan (Bp., 1930);
- Szemelvények a magyar történelem latinnyelvű kútfőiből (kun Kálmán Eperjessy, Bp., 1935);
- Ad panem (himnusz a békéről, Szeged, 1950);
- A Képes Krónika szövegkritikája (Bp., 1966).