La Traversée de Paris (filmo)
| La Traversée de Paris | |
|---|---|
| |
| filmo | |
| Originala titolo | La Traversée de Paris |
| Originala lingvo | franca lingvo |
| Kina aperdato | 26 okt. 1956, 9 sep. 1956, 7 jun. 1957 |
| Ĝenro | filma dramo, komedia filmo |
| Kameraado | Jacques Natteau |
| Reĝisoro(j) | Claude Autant-Lara |
| Produktisto(j) | Henri Deutschmeister |
| Scenaro | Jean Aurenche • Pierre Bost • Marcel Aymé |
| Loko de rakonto | Parizo |
| Muziko de | René Cloërec |
| Rolantoj | Jean Gabin • Bourvil • Louis de Funès • Jeannette Batti • Albert Michel • Anne Carrère • Anouk Ferjac • Béatrice Arnac • Bernard Lajarrige • Claude Vernier • Clément Harari • Émile Genevois • Franck Maurice • Georges Bever • Georgette Anys • Germaine Delbat • Hans Verner • Harald Wolff • Henri Lambert • Hubert de Lapparent • Hubert Noël • Jacques Marin • Jean Dunot • Jean Vinci • Laurence Badie • Lita Recio • Louis Viret • Louisette Rousseau • Marcel Bernier • Martine Alexis • Maryse Paillet • Monette Dinay • Myno Burney • Paul Barge • René Brun • René Hell • Robert Arnoux • Yvette Cuvelier • Yvonne Claudie • Michèle Nadal • Hugues Wanner |
| IMDb | |
La Traversée de Paris (La trairo de Parizo) estas franca-itala filmo de Claude Autant-Lara, aperinta en 1956.
Temo[redakti | redakti fonton]
En 1943 en Parizo, dum germana okupacio, Martin, senlabora taksiisto perlaboras sian vivon liverante pakaĵojn por la nigra merkato. Iun vesperon, li devas piedire transporti kvar valizojn entenantajn dehakitan porkon al la alia ekstremo de la ĉefurbo. Li iras en la kelon de ulo nomita Jambier, kaj ludas akordionon dum oni buĉas la beston. Farinte tion, li iras kun sia edzino Mariette al la restoracio kie li devas retrovi sian komplicon. Li ekscias, ke li ĵus estis arestita de polico. Nekonato eniras la restoracion kaj, pro miskompreno, timante ke li rendevuis kun sia edzino, Martin invitas lin vespermanĝi kaj labori kun si. Tiu elekto rapide montriĝos malbona, ĉar tiu nova persono, nomita Grandgil, tute ne estas obeema. Li unue atribuas al si konsiderinde pli altan salajron terurante la malfeliĉan Jambier. Poste, li frakasas la botelojn de trinkejo, kie ili rifuĝis de polico kaj moknomas la estrojn «fipovrulojn». Li eĉ batos policanon sur la kapo, en kvartalo kie Martin loĝas. Kaj fuĝante de germana patrolo, ili fine rifuĝas en la loĝejo de Grandgil, kie Martin mirigite malkovros, ke temas pri iom renoma pentristo, kiu sekvis lin nur por distri sin. Tamen daŭrigante sian vojon, ili fine alvenas al la adreso de livero sed trovas la pordon fermita. Ili faras tian bruegon ke polico intervenas. En la Kommandantur, kien ili estas kondukitaj, germana oficiro rekonas la pentriston Grandgil. Li pretas liberigi ilin, kiam oni anoncas la murdon de kolonelo. La germana oficiro sukcesas ĝustatempe nur savi Grandgil dum Martin foriras kiel deportito. Jaroj forpasas, Parizo estas liberigita kaj ni retrovas Grandgil sur la kajo de pariza stacidomo de Lyon, sekvatan de valiz-portanto. Desupre de la fenestro de la vagono, Grandgil subite rekonas Martin portantan ali-ies valizojn, kiel ĉiam.
Teĥnikaĵoj[redakti | redakti fonton]
- Titolo: La Traversée de Paris
- Reĝisoro: Claude Autant-Lara
- Scenaro: Jean Aurenche kaj Pierre Bost, adaptita de la novelo de Marcel Aymé aperinta en la verkaro le Vin de Paris.
- Dialogo: Jean Aurenche, Pierre Bost
- Help-reĝisoro: Ghislaine Autant-Lara
- Produkto: Henri Deutschmeister
- Produkto: Franco-London Film (Parizo), Continentale Produzione (Romo)
- Direktoro de produkto: Yves Laplanche
- Distribuo: S.N.A Gaumont
- Muziko: René Cloërec
- Foto-direktoro: Jacques Natteau
- Operatoro: Gilbert Chain
- Muntado: Madeleine Gug
- Sono: René-Christian Forget
- Dekoro: Max Douy
- Ŝminkado: Yvonne Fortuna
- Peltaĵoj: André Brun
- Sceneja fotisto: Jean-Louis Castelli, Emmanuel Lowenthal
- Skriptistino: Geneviève Cortier
- Inspektoro: André Hoss
- Afiŝisto: Clément Hurel
- Formato: 35mm - nigra-blanka
- Rivelo: Laboratoire Franay L.T.C Saint-Cloud, sur kolora filmo
- Filmado en studioj « Franstudio » kaj en Parizo de la 7-a de aprilo ĝis la 9-a de junio 1956
- Aperdato: 26-a de oktobro 1956
- Deven-lando: francio-italio
- Ĝenro: Drama komedio
- Daŭro: 80 minutoj
- Por iu ajn publiko
Rolularo[redakti | redakti fonton]
- Jean Gabin: Grandgil
- Bourvil: Marcel Martin
- Louis de Funès: Jambier
- Jeannette Batti: Mariette Martin
- Jean Dunot: Alfred Couronne
- Harald Wolf: Germana komandanto (ne kreditita)
- Robert Arnoux: Marchandot
- Georgette Anys: Lucienne Couronne
- Monette Dinay: S-ino Jambier
- Myno Burney: Angèle Marchandot
- Jacques Marin: Restoraciestro
- Bernard Lajarrige: Policano
- Anouk Ferjac: Junulino dum averto (ne kreditita)
- Hubert Noël: Arestita ĝigolo (ne kreditita)
- Béatrice Arnac: Prostituitino (ne kreditita)
- Jean/Hans Verner: Germana motorciklanto
- Laurence Badie: Kelnerino en restoracio
- Claude Vernier: Germana sekretario de Kommandantur
- Hugues Wanner: Patro de Dédé.
- Paul Barge: Kamparano kun bovino
- Marcel Bernier: Militisto sur kajo de stacidomo
- Georges Bever: Kliento
- Germaine Delbat: Virino en restoracio
- Clément Harari: Ostaĝo kun okulvitroj
- René Hell: Patro Jambier
- Hubert de Lapparent: Nervoza ostaĝo
- Franck Maurice: Gazet-vendisto
- Albert Michel: Pordisto de ludomo
- Michèle Nadal: Junulino ĉe metro-elirejo
- Maryse Paillet: Virino en restoracio
- Jean Vinci: Malkontenta kliento en restoracio
- Louis Viret: Biciklanto
- Yvonne Claudie: Maljuna prostituitino
- Lita Recio: Voĉo dublanta Yvonne Claudie
- Martine Alexis: ? Germana telefonistino
- Yvette Cuvelier: ? Juda servistino ĉe familio Couronne
- Anne Carrère: Konfirmenda
- Emile Genevois: Konfirmenda
- René Brun
- Henri Lambert: Konfirmenda
Rekompencoj[redakti | redakti fonton]
- 1956: Pokalo Volpi por plej bona vira interpretado al Bourvil en la Mostra de Venecio.
- 1956: Premio por plej bona filmo de franca sindikato de kina kritiko.
- 1957: Premio Méliès.
