Lalibelo
Lalibelo estas monaĥa urbo de la nordo de Etiopio, la dua sankta urbo de la lando, post Aksumo; ĝi estas grava centro de pilgrimado. Preskaŭ la tuta loĝantaro apartenas al la Etiopia Ortodoksa Eklezio.
Ĝi situas en la federacia subŝtato Regiono Amharo, je 2.500 metroj super la marnivelo. Laŭ la Centra Agentejo de Statistiko de Etiopio, ĝi havis en 2005, 14.668 loĝantojn (7.049 viroj kaj 7.619 inoj)
Lalibelo, antikve konata kiel Roho, estis la ĉefurbo de la dinastio Zaguo. Ĝi ricevis tiun nunan nomon de la reĝo Gebra Maskal Lalibela (1172-1212), sanktigita de la Etiopa eklezio, kiu volis konstrui novan Jerusalemon pro la konkero de Sankta Lando de la islamanoj. Multaj el ĝiaj historiaj konstruaĵoj havas jerusalemajn nomojn.
La urbo gastigas la famajn preĝejoj surŝtone ĉizitaj de Lalibelo, konstruitaj dum la regado de Gebra Maskal Lalibela kaj deklaritaj Monda heredaĵo de Unesko en 1978. La plej elstara estas la Beta Girorgios (Domo de Sankta Georgo).
Proksime al la preĝejoj troviĝas la monaĥejo Aŝetan Marjam kaj la preĝejo Yemrehana Krestos, de la 11-a jarcento.