Les enfants du marais (filmo)

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Les enfants du marais
filmo
Originala titolo Les Enfants du marais
Originala lingvo franca lingvo
Kina aperdato 1999, 13 jul. 2000
Ĝenro filma dramo, komedia filmo
Kameraado Jean-Marie Dreujou
Reĝisoro(j) Jean Becker
Produktisto(j) Christian Fechner
Scenaro Sébastien Japrisot • Georges Montforez
Filmita en Liono
Muziko de Pierre Bachelet
Rolantoj Jacques Villeret • André Dussollier • Michel Serrault • Jacques Gamblin • Isabelle Carré • Charles Tordjman • Élisabeth Commelin • Éric Cantona • Gisèle Casadesus • Jacques Boudet • Jacques Dufilho • Jenny Clève • Philippe Magnan • Roland Magdane • Suzanne Flon • Eriq Ebouaney • Jacques Dynam • Isabelle Sadoyan
IMDb
vdr

Les enfants du marais ("La infanoj de l'marĉo") estas franca filmo de Jean Becker, aperinta en 1999.

Rakonto[redakti | redakti fonton]

Temas pri du viroj fariĝintaj amikoj pro cirkonstancoj. Dum Riton ĉiam vivis en la marĉo kun siaj dua edzino kaj tri infanoj, Garris instaliĝas ĉi tie post malmobilizo el la batalkampoj dum "fia milito". Li konservas profundan moralan nekuraceblan cikatron. La unua estas mallerta kaj mallaborema, la dua estas elturniĝema kaj efika.

Ilia renkontiĝo estas hazarda, ilia ligo fariĝas evidenta. Ilia unuiĝo fariĝos ilia forto en la ĉiutagaj taskoj, kiuj ebligas al ili pluvivi. Ili vivas el malmulte pagataj laboroj, kiuj tamen garantias al ili esencan valoron: liberecon. Libereco, kiun oni envias kaj kiu ŝajnas ligita al "ilia" marĉo. Simbolo de paradizo samtempe malfirma kaj minacita.

Ambaŭ kunuloj havas komunan punkton: ilian am-malkontentiĝon; Riton lasis sian unuan edzinon foriri, Garris vidas pretenditan amon de Marie foriri. Ili kune aspiras al pasio kaj viv-ĝuo, kiujn iliaj am-aventuroj ne plenigas.

Fakte tiu filmo rakontas la vivon de liberaj kaj ĝuemaj homoj, kiujn la necesaĵoj de la vivo senĉese akaparas. Oni flaras la odorojn de arbaro, oni aŭdas la fluon de rivero de nia infaneco. Dum momento de retro-iro oni eliras el la ĉiutaga vivo kaj perdiĝas en la rememorojn. Nostalgia, tamen viviga filmo, ĉar la reĝisoro brile sukcesas ligi pasinton, estanton kaj estonton.

Teĥnikaĵoj[redakti | redakti fonton]

Rolularo[redakti | redakti fonton]

Rekompencoj[redakti | redakti fonton]

  • Premio por plej bona aktoro al Jacques Gamblin, dum "Film-Festivalo de Cabourg" en 1999.
  • Premio de la publiko, dum "Internacia Film-Festivalo de Katalunio" en 1999.

Videoteko[redakti | redakti fonton]

  • Aperis DVD de la filmo.

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]