Luma lingvo

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Luma lingvo (LingualuminaLingwalumina) estas apriora projekto de planlingvo proponita de Frederick William Dyer en 1875. Ĝi estas citita de Louis Couturat kaj Leopold Leau en ilia Histoire de la langue universelle. Poste, Dyer lasis sian projekton kaj fariĝis idisto.

Ĝi estis sistemo a priori, filozofia kun klasifiko de ideoj kaj vortprovizo absolute arbitra. La konjugacioj ankaŭ estis arbitraj kaj fantazie neregulaj.

En tiu projekto, kiel en aliaj, ĉiuj literoj havas bazan signifon (ekscepte A kaj N, kiuj estas nur eŭfoniaj), ekzemple:

  • M = kvanto;
  • S = ekzistado;
  • Z = personaleco.

Al konsonantoj oni ligas vokalojn, se oni metas vokalon antaŭ konsonanton, tio signifas la malon:

  • Le = spaco > iel = limo.

Personaj pronomoj: inza (mi); enza (ci); onza (li); eeza (ni); arza (vi); orza (ili).


Bibliografio[redakti | redakti fonton]

Dyer, Frederick William
The lingualumina or language of light
London: 1875, 1889
(27 p.)