Majaj leĝoj
La majaj leĝoj estis aro de antisemitismaj deklaroj en la imperia Rusio, oficiale ellasitaj en majo de 1882 - fare de Aleksandro la 3-a - kiel „tempe limigitaj ordonoj“ (ruse Временные правила). Ili estis neniigitaj en marto de 1917 fare de la rusa revolucio.
La leĝoj limigis moveblecojn, laboreblecojn de la judoj.
Fono[redakti | redakti fonton]
La atenco kontraŭ Aleksandro la 2-a la 13-an de marto de 1881 alportis pogromojn en suda Rusio, kiuj prilumigis la judan problemon. La registaraj oficistoj ŝuldigis la judojn kaj la liberalan politikon de Aleksandro la 2-a.
La ministro pri internaj aferoj Nikolaj Ignatjev vidis la problemon en kreskanta ekonomia influo de la judoj.
La leĝoj[redakti | redakti fonton]
la leĝoj
- malpermesis setliĝon de judoj ekster urboj, urbetoj
- malpermesis ekonomian aktivadon ekster urboj, urbetoj
- malpermesis komercadon de judoj en dimanĉo kaj kristanaj festotagoj
Tiuj leĝoj fakte malgrandgiis setliĝan zonon por la judoj. La 10-an de majo 1903 decidis la registaro permesi setliĝon de la judoj en 101 vilaĝoj. En marto de 1917, rekte post la februara revolucio, la leĝoj estis aboliciitaj.