Mesa oferpreĝo
La mesa oferpreĝo aŭ resuma oferpreĝo aŭ oferpreĝo (liturgio) estas preĝo kiu estas parto de la liturgio de la Meso en la Katolika Eklezio laŭ la Roma rito. Ĝi lokiĝas post la granda doksologio, nome la Gloria, kaj antaŭ la Liturgio de la vorto.
La oferpreĝo estas recitata de la celebranto. «La popolo, unuiĝinte al la preĝo, igas sian la samon per la aklamo "Amen"».[1].
Ĝia disvolviĝo naskiĝas el la memoro pri kelka ago plenumita de Dio por sia popolo aŭ el kelka lia prerogativo, kaj en ĝi oni petas al Dio ke mem kuntrenu ĝisfine sian iniciaton. La konkludo de la oferpreĝo uzas la triunuan formulon tiel aranĝitan:
- se ĝi estas adresita al la Patro: "Per nia Sinjoro Jesuo Kristo, via Filo, kiu estas Dio, kaj vivas kaj renas kun vi, en la unueco kun la Sankta Spirito, laŭlonge de ĉiuj jarcentoj";
- se ĝi estas adresita al la Patro, sed ĉe la fino estas menciata la Filo: "Li estas Dio kaj vivas kaj regas kun vi, en la unueco kun la Sankta Spirito, laŭlonge de ĉiuj jarcentoj";
- se ĝi estas adresita al la Filo: "Vi estas Dio kaj vivas kaj regas kun Dio Patro, en la unueco kun la Sankta Spirito, laŭlonge de ĉiuj jarcentoj"."Colletta", in Ordinamento generale del Messale Romano}
Notoj[redakti | redakti fonton]
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Ordinamento generale del Messale Romano.
- ADORU, Ekumena diserva libro, eldonita de IKUE kaj KELI, 2001.