Mikaelo la 1-a Kerulario
| Mikaelo la 1-a Kerulario Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| patriarko de Konstantinopolo | |||||
| |||||
| Regado | 1043 ĝis 1058 | ||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | ĉirkaŭ 1000 en Konstantinopolo | ||||
| Morto | 21-an de januaro 1059 en Konstantinopolo | ||||
| Religio | ortodoksismo vd | ||||
| Loĝloko | Konstantinopolo vd | ||||
| Ŝtataneco | Bizanca imperio vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | presbitero vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Mikaelo la 1-a Kerulario, greke Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος (naskiĝis ĉirkaŭ 1000 en Konstantinopolo, mortis la 21-an de januaro 1059) estis patriarko de Konstantinopolo de 1043 ĝis 1058.
Elektita la 25-an de marto 1043, lia patriarkado koincidis kun la pontifikado de Leono la 9-a kaj kune ĉefrolis en la orienta skismo.
La konfronto kun Romo ekis en 1051 post la akuzo de Kerulario al la okcidenta eklezio je juda herezo pro uzado de sengista pano en la Eŭkaristio kaj minaco fermi la latinajn preĝejojn de Konstantinopolo, se ili ne adoptos la grekan ritaron.
La papo Leono la 9-a, minacita de la normandoj, serĉis aliancon kun Bizancio kaj sendis, en 1054, delegitaron al Konstantinopolo. La ĉefo de tiu delegitaro estis kardinalo Humberto de Silva Candida, la aliaj membroj estis la ĉefepiskopoj Frederiko de Loreno kaj Pedro de Amalfi.
La papaj reprezentantoj neis, je la alveno en Konstantinopolo, la ekumenan titolon de la patriarko, la dua posteno en la eklezia hierarkio de Konstantinopolo kaj krome, ili dubigis pri la laŭleĝa patriarkiĝo de Kerulario.
Pro tio, la patriarko malakceptis ricevi la papajn reprezentantojn kaj Humberto respondis publikigante sian “Dialogon inter romano kaj konstantinopolano”, per kiu li mokiĝas de la grekaj moroj, kaj ekskomunikante Kerularion per buleo kiun li lasis la 16-an de julio 1054 sur la altaro de Sankta Sofio; post kio li forlasis la urbon.
La 24-an de julio samjare, Kerulario respondis per ekskomunikado al la kardinalo kaj la aliajn delegitojn, per kio ekiĝis la skismo kiu finiĝis en la plej grava divido de la kristana eklezio.