Mikropolifonio

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Mikropolifonio estas polifonia metotekniko, je kiu la nombro de la memstare aŭ kontrapunkte direktitaj, samtempe eksonaj voĉoj estas konsinderinde pligrandigita, pleje je pli ol 10. En la 20-a jarcento disvolvita precipe de György Ligeti, tamen en la muzikhistorio troviĝas ankaŭ pli fruaj verkoj mikropoifoniaj, ekz. ĉe Thomas Tallis. Pro la alta grado de sonkolora kunfandiĝo de la unuopaj voĉoj la mikropolifonio apartenas al la muzike impresionismaj metoteknikoj.

Fonto[redakti | redakti fonton]