Modereco

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Modereco (el la latina temperantia) estas unu el la kvar Kardinalaj virtoj kiu ebligas la superecon de volo super instinkto kaj kreas sanan ekvilibron inter deziroj kaj honesteco. Modereco, ĉe la kristana doktrino, estas unu el la sep moralaj virtoj kiu moderas la allogon de la plezuroj kaj helpas la ekvilibron en la uzado de la kreitaĵoj. Ĝi asekuras la hegemonion de la volo super la instinktoj kaj pluhavas la dezirojn ene de la limoj de la honesteco.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

la paĝojn pri tre similaj virtoj