Nunacio
| Simbolo | ـٌ |
ـٍ |
ـً |
|---|---|---|---|
| Transliterumo | -un |
-in |
-an |
La nunacio (en araba تنوين, tanwīn) estas gramatika fenomeno de kelkaj ŝemidaj lingvoj, speciale de la araba. Ĝi konsistas en la aldono de nun fina al substantivo aŭ adjektivo kio ĝenerale indikas ke ĝi estas totale deklinaciebla kaj sintakse nedeterminata. Tamen, kelkaj propraj nomoj, kiuj estas semantike difinitaj substantivoj, devenas el substantivoj origine nedeterminataj kaj tiele ili konservas la nunacion. Ekz.: مُحَمَّدٌ, Muḥammadun, «Mahomedo».[1]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Corriente, Federico (1980). «Lección 3.ª: Grafonomía». Gramática árabe. Madrid: Instituto hispano-árabe de cultura. Ministerio de Cultura. pp. 41-51. ISBN 84-7472-017-6.