Oficino

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Oficino de apoteko en Darmstadt, fino de la 17-a jarcento: maldekstre la vendado kaj la librotenado, meze la produktado kaj dekstre la alĥemia sekcio.

Oficino [1] (el la latina vorto: officina - laborejo, forno, ekonomia ejo) estas faktermino ekde la malfrua Mezepoko.

Ĝi priskribas atelieron kun aldonita vendejo, kie oni produktis altvalorajn aferojn. La termino diversmaniere uzatas ĝis hodiaŭ por libropresejoj kaj ĉefe por apotekoj, laŭ PIV.

Piednotoj[redakti | redakti fonton]

  1. Troviĝas la vorto ekz. ĉe Erich-Dieter Krause: Wörterbuch Deutsch-Esperanto, Verlag Enzyklopädie Leipzig:1983, 1-a eldono, p. 348