Personismo

El Vikipedio, la libera enciklopedio


Personismo – nomo de kelkaj (kelkiam traigantaj sin) nuntempaj filozofiaj direktoj, inklinaj al aŭtonomia valoro de personeco, kun aparta atento al nocio de persono (latine: persona).

La terminon unuafoje uzis Friedrich Schleiermacher por difini koncepton de persona Dio, kontraste al panteismo.

Ekzemploj de personismo[redakti | redakti fonton]

Konindaj personistoj[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Literaturo[redakti | redakti fonton]

  • Bogumił Gacka, Personalizm amerykański (Usona personismo), Redakcja Wydawnictw KUL, Lublin 1996, p. 295
  • Borden Parker Bowne, Personalizm (Personismo), tradukis Bogumił Gacka kaj Jan Kłos, Czas, Lublin 1994, p. 205
  • Czesław Stanisław Bartnik: Personalizm, Wydawnictwo KUL, Lublin 2013, 4-a eldono, p. 502
  • William Stern: Grundgedanken der personalistischen Philosophie, Reuther & Reichard, Berlin 1918
  • Emmanuel Mounier: Manifeste au service du personnalisme. Collection Esprit. Fernand Aulier, Editions Montaigne, Parizo 1936; (deutsch: Das personalistische Manifest, Jean-Christophe Verlag Zürich, o.J.)
  • Theo Kobusch: Die Entdeckung der Person, Wiss. Buchgesellsch. Darmstadt 1997, ISBN 3-534-13377-3
  • Max Scheler: Die Stellung des Menschen im Kosmos, Bouvier Verlag, Bonn 2002, ISBN 3-416-02592-X
  • Robert Spaemann, Personen, Klett-Cotta 1998 ISBN 3-608-91813-2
  • Karl Lugmayer: Philosophie der Person, Mit einer Einleitung von Erwin Bader und Paul R. Tarmann, unveränderte Neuauflage, hrsg. von Erwin Bader und Franz Lugmayer, Frankfurt a. M.: Peter Lang 2009 (1. Aufl.: 1956), ISBN 978-3-631-58390-6

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]