Pianotrio n-ro 2 (Schubert)
La pianotrio n-ro 2 E♭-maĵora por piano, violono kaj violonĉelo n-ro 2, Deutschverzeichnis D. 929 (op. 100), estas ĉambromuzika verko de Franz Schubert, unu el liaj lastaj komponaĵoj, ekestinta novembron de 1827.
Strukturo[redakti | redakti fonton]
La trio havas kvar movimentojn:
Allegro[redakti | redakti fonton]
Ĉeftemo:
Flanka temo:
Andante con moto[redakti | redakti fonton]
- Kiel videble je la faksimilo ĉi tiu temo sonas okton pli malalta
Scherzando. allegro moderato - Trio[redakti | redakti fonton]
Allegro moderato[redakti | redakti fonton]
Ĉi tiu kvara movimento nefiniĝema koncizigas la antaŭajn kaj estas entute iaspeca „krona fino“.
Surdiskigoj[redakti | redakti fonton]
- Rudolf Serkin, Adolf Busch kaj Hermann Busch, 1935.
- Leonard Rose, Isaac Stern kaj Eugene Istomin, 1969, (Sony Records).
- George Janzer, Arthur Grumiaux kaj Eva Czako.
- Maurice Gendron, Yehudi Menuhin kaj Hephzibah Menuhin.
- Beaŭ Arts Trio (Menahem Pressler, Daniel Guilet kaj Bernard Greenhouse), 1966.
- Anner Bylsma, Vera Beths kaj Jos van Immerseel, 1996.
- Trio Wanderer (Jean-Marc Phillips-Varjabédian, Raphaël Pidoŭ kaj Vincent Coq), 2000.
Uzado kiel filmmuziko[redakti | redakti fonton]
La verko, aparte la dua movimento, estis uzata en multaj filmmuzikoj, ekz. en la filmoj:
- Barry Lyndon de Stanley Kubrick (1975).
- The Hunger de Tony Scott (1983).
- Trop belle pour toi de Bertrand Blier (1989).
- La Pianiste de Michael Haneke, laŭ la romano de Nobel-premiito pri literaturo Elfriede Jelinek (2001).
- L'Homme de sa vie de Zabou Breitman (2006).
- After.Life de Agnieszka Wojtowicz-Vosloo (2009).
- The Mechanic de Simon West (2011).
La muziko ofte estas ankaŭ uzata por televidfilmoj kaj en populara muziko.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Notoj de la trio ĉe International Music Score Library Project, [1]
- Prezentado de Trio di Trieste ĉe youtube.com