René Schérer
| René Schérer | ||
|---|---|---|
.jpg)
| ||
| Persona informo | ||
| René Schérer | ||
| Naskonomo | René Marie Henri Schérer | |
| Naskiĝo | 25-an de novembro 1922 en Tulle, Corrèze,  Francio
| |
| Morto | 1-an de februaro 2023 (100-jaraĝa) en 14-a arondismento de Parizo | |
| Tombo | Q110334742 vd | |
| Lingvoj | franca vd | |
| Ŝtataneco | Francio vd | |
| Alma mater | Supera normala lernejo vd | |
Subskribo 
| ||
| Familio | ||
| Gefratoj | Éric Rohmer vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | filozofo • universitata instruisto • historiisto vd | |
| Laborkampo | filozofio • historio de filozofio vd | |
Filozofo 
| ||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
René SCHÉRER (Tula, 25-a de novembro 1922 - 2-an de februaro 2023) estis franca akademiisto kaj filozofo, emerita profesoro de la Universitato Parizo-VIII. Li estas malpli aĝa frato de la kinisto Éric Rohmer. Defendanto en la 1970aj jaroj de reinvento de la pedagogio kaj de la pederastiaj rilatoj. Tio lasta kostis al li, en la 1980aj jaroj, esti mallonge pridemandita rilate al la afero Coral, kaj kontribuis kaŝi la ensemblon de sia verkaro.
Verkoj[redakti | redakti fonton]
- Husserl, sa vie, son oeuvre (kun Arion Lothar Kelkel), Parizo: PUF, « Philosophes », 1964.
- Structure et fondement de la communication humaine, Parizo: SEDES, 1966.
- La Phénoménologie des « Recherches logiques » de Husserl, Parizo: PUF, 1967.
- Charles Fourier ou la Contestation globale, Parizo: Seghers, 1970. Reeldono Séguier, 1996.
- Philosophies de la communication, SEES, 1971.
- Charles Fourier, l'ordre subversif (kun Jean Goret), Parizo: Aubier, 1972.
- Heidegger ou l’Expérience de la pensée (kun Arion Lothar Kelkel), Parizo: Seghers, 1973.
- Émile perverti ou Des rapports entre l’éducation et la sexualité, Laffont, 1974. Reeldono Désordres-Laurence Viallet, 2006.
- « Co-Ire : album systématique de l’enfance » (kun Guy Hocquenghem), revuo Recherches, n-ro 22, 1976.
- Une érotique puérile, Parizo: Galilée, 1978.
- L’Emprise. Des enfants entre nous, Parizo: Hachette, 1979.
- L’Âme atomique. Pour une esthétique d’ère nucléaire (kun Guy Hocquenghem), Parizo: Albin Michel, 1986.
- Pari sur l’impossible. Études fouriéristes, Saint-Denis: Presses Universitaires de Vincennes, 1989.
- Zeus hospitalier. Éloge de l’hospitalité, Parizo: Armand Colin, 1993 (reeldono La Table ronde, 2005).
- Utopies nomades. En attendant 2002, Parizo: Séguier, 1998 (reeldono Les Presses du réel, 2009).
- Regards sur Deleuze, Parizo: Kimé, 1998.
- Un parcours critique : 1957–2000, Parizo: Kimé, 2000.
- L’Écosophie de Charles Fourier, Parizo: Economica, 2001.
- Enfantines, Parizo: Anthropos, 2002.
- Hospitalités, Parizo: Anthropos, 2004.
- Vers une enfance majeure, Parizo: La Fabrique, 2006.
- Passages pasoliniens (kun Giorgio Passerone), Villeneuve d'Ascq: Presses universitaires du Septentrion 2006.
- Après tout. Entretiens sur une vie intellectuelle (kun Geoffroy de Lagasnerie), Parizo: Cartouche, 2007.
- Pour un nouvel anarchisme, Parizo, Cartouche, 2008.
- Nourritures anarchistes. L’anarchisme explosé, Parizo: Hermann, 2009
Prezentoj kaj eldonoj de tekstoj[redakti | redakti fonton]
- Edmund Husserl, Recherches logiques (traduko kaj prezento, kun Hubert Elie kaj Ariel Lothar Kelkel), Parizo: PUF, Vol. IV, 1958-1963.
- Charles Fourier, Charles Fourier, l'attraction passionnée (selektaĵo de tekstoj kaj prezento), Parizo: J.-J. Pauvert, 1967.
- Charles Fourier, Trois Textes sur la civilisation (prefacio), Parizo: Aubier, 1972.
- Gabriel Tarde, Fragments d'histoire futur (prefacio), Parizo: Séguier, 1998.
- Gabriel Tarde, La Logique sociale (prefacio), Le Plessis-Robinson: Institut Synthélabo pour le progrès de la connaissance, « Les Empêcheurs de penser en rond », 1999.
