Hrosvitha
| Hrosvitha | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | ĉirkaŭ 930/935 en Duklando Saksio | ||||
| Morto | post 970 en Bad Gandersheim | ||||
| Religio | katolika eklezio vd | ||||
| Lingvoj | Mezepoka latino vd | ||||
| Loĝloko | abatinejo Gandersheim vd | ||||
| Ŝtataneco | Germanio vd | ||||
| Familio | |||||
| Parencoj | Hrotsvita von Gandersheim vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | dramaturgo • hagiografo • poeto • verkisto • kanonikino vd | ||||
| Laborkampo | poezio • spoken drama vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Hrosvitha de Gandersheim, Germanio, vivis de ĉirkaŭ 930/935 ĝis post 970 p.Kr. Ŝi estis monaĥino en la urbeto, laŭ kiu ŝi nomiĝis. El malnova Saksa nobela familio, ŝi ricevis bonan edukon. Per sia verkado de - iom primitivaj - komedioj ŝi klopodis por forigi la paganajn aŭtorojn el la instruprogramo.
La humanisto Conrad Celtis malkovris ŝiajn verkojn en 1501. Dividiĝas ŝia verkaro en tri librojn:
la unua libro enhavas ok longajn poemojn:
- la vivo de Maria
- la ĉieliro de Jesuo
- 4 martirlegendoj
- du konvertiĝoj por interligo kun la diablo
Ofta temo estas laŭdo al ĉasteco kaj virgulineco.
La dua libro estas kolekto de ses teatraĵoj en iom rimita prozo kaj enhavas martir- kaj konvertiĝo-historiojn el la frua kristanismo. Per tio ĉi ŝi estas la plej unua teatro-aŭtoro de la Mezepoko.
La tria libro estas tre difektita, kaj konservas pli malpli duonon de epopeo pri imperiestro Otto la 1-a kaj fondohistorion pri ŝia propra monaĥinejo.
En Esperanto[redakti | redakti fonton]
Tradukita estas Dulcitius por Antologio Latina.