Santandero (Hispanio)
Santander | |||||
---|---|---|---|---|---|
municipality of Cantabria | |||||
Flago | Blazono | ||||
Administrado | |||||
Lando | Hispanio | ||||
Regiono | Kantabrio | ||||
Provinco | Kantabrio | ||||
| |||||
Poŝtkodo | 39001-39012 | ||||
Retpaĝaro | Retejo de urbodomo | ||||
Politiko | |||||
Urbestro | Íñigo de la Serna (PP) | ||||
Demografio | |||||
Loĝantaro | 177,123 (2013) | ||||
Loĝdenso | 5 096,6 loĝ./km² | ||||
Geografio | |||||
Koordinatoj | 43°28′0″N 3°48′0″U / 43.46667°N, 3.8°U (mapo)Koordinatoj: 43°28′0″N 3°48′0″U / 43.46667°N, 3.8°U (mapo) | ||||
Alto | 15 m [+] | ||||
Areo | 35 km² (3 500 ha) | ||||
Horzono | UTC+01:00 [+] | ||||
Dosiero:Santander Cantabria.png | |||||
| |||||
Alia projekto | |||||
Vikimedia Komunejo Santander [+] | |||||
Santandero (hispane: Santander [santanDER]) estas municipo, havena urbo kaj ĉefurbo de la aŭtonoma komunumo Kantabrio, en la nordo de Hispanio.
Geografio
Santandero situas en la centro de la marbordo kaj de Kantabrio kaj de Iberio, ĉe la Golfo de Santandero en la Kantabra Maro. Sude ĝi havas limojn al la municipoj Santa Cruz de Bezana kaj Camargo. La reliefo de la urbo estas tre diversa. La krutaj deklivoj estas abundaj kaj estas multaj strandoj, tre vizititaj de turistoj ĉefe dum somero. En oriento de la urbo estas duoninsulo La Magdalena.
Loĝantaro
Laŭ censo de 2013, en Santandero loĝas 178.465 homoj. Ĝi estas la municipo kun plej granda nombro de loĝantoj en Kantabrio, kaj sume pli ol triono el ĉiuj [kantabroj loĝas en Santandero. Tamen, la nombro malkreskas ekde la 1990-aj jaroj pro la malmultiĝo de la naskoj kaj la multiĝo de la mortoj (en 1996 la meza aĝo estis 40 jaroj), sed la nombro da loĝantoj ankoraŭ ne falegas pro ekzistanta enmigro en la urbon. Plie, la manko da loĝejoj kaj ties altaj prezoj faris, ke la naskopova loĝantaro iru al la najbaraj municipoj. Ĉi tial, kune de Torrelavega kaj pluraj municipoj, la urbo konsistigas la Metropolan areon Santandero-Torrelavega. Laŭ esploro de la Universitato de Kantabrio, la suma loĝantaro de la metropola areo estas 284.155.[1]
Tipa kvartalo estas El Sardinero.
Pli ol 70% de la laborantoj laboras en la tria sektoro (servoj), kaj tial ekzistas granda ekonomia dependo de la komerca, serva kaj turisma agadoj.
Ekonomio
Santandero koncentrigas la plej grandajn servojn de Kantabrio, ekzemple la hospitalon Marqués de Valdecilla aŭ la Universitaton de Kantabrio. La agadoj rilataj al libertempo kaj turismo estas gravegaj, ĉefe nur dum la somero, kion kaj la kantabra kaj la municipa registaro emas eviti per stimulado de kongresoj, festivaloj aŭ vizitoj de krozoŝipoj dum la tuta jaro.
La flughaveno de Santandero travivis reviviĝon pro la novaj fluglinioj de Ryanair. La haveno de Santandero ankaŭ estas grava transporta infrastrukturo. Ekzemple, lliro al Santandero estas pramo, kiu navigas al Plymouth (Britio), interalie. Por tervoja komunikado tre gravas la aŭtobus-linioj de ALSA kaj Continental-Auto.
Historio
Dum la Romia imperio, Santandero estis konata en la latina lingvo kiel Portus Victoriae Iuliobrigensium. La nuna nomo devenas de la latina Sant Emeter (Sankta Emeterio), sanktulo kies kapo laŭlegende estis alportita al Santandero en la 3-a jarcento. En 1187 la reĝo Alfonso la 8-a donis ĉarton al la urbo. Kiel membro de la Ligo de la Kvar Urbetoj kaj la Ligo de la Marĉoj, la kunlaboro kun aliaj havenaj urbo estis ofta kaj fruktodona. Ekzemple, en 1248 Santandero partoprenis kune de aliaj vilaĝoj de la Kantabra Maro la batalon por konkeri Sevilon, pro kio ĝi ricevis blazonon kiel rekompencon.
Santandero estis grava haveno por Kastilio fine de la Mezepoko, speciale pro la komerco kun Ameriko. En 1755 Fernando la 6-a donis al Santandero la honoran titolon urbo. Ĝis 1900 la haveno de Santandero estis ligita al la kreskanta komerco inter Hispanio kaj ties amerikaj kolonioj kaj funkciis kiel la elirpordo por la produktaĵoj de Kastilio. Tiu ekonomia prospero estigis komercan burĝaron, kiu impulsis la urban kreskon kaj la kreon de la banejo-urbo El Sardinero por allogi la altklazulojn de la hispana socio de la eko de la 20-a jarcento. La reĝo Alfonso la 8-a elektis Santanderon kiel somerferian urbon, kaj la reĝa familio ofte pasis siajn somerojn tie ĉi. Hodiaŭ Santanderon ankoraŭ vizitas multaj turistoj, speciale pro ties fama plaĝo El Sardinero (2 km) aŭ la Duoninsulo La Magdalena.
En 1893 okazis brulego en la biskaja kargoŝipo Cabo Machichaco. Ĝi estis plena el dinamito kaj eksplodis en la haveno, mortigante ĉirkaŭ 500 homojn, kiuj estis rigardantaj la okazaĵon. La enorma eksplodo detruis grandan parton de la havena areo.
Poste, en 1941, okazis ankoraŭ nova incendio (Incendio de Santandero de 1941), kiu fordetruis la historian kernon de la urbo. Ĉikaze estis nur unu viktimo: unu fajrestingisto. Tamen miloj da familioj iĝis senhejmaj kaj granda kaoso regis la urbon. La malaperontan mezepokan kvartalon anstataŭigis grava urba reformo, kiu ege etendis la urbo-areon, por doni loĝejojn al la senhejmiĝintoj. Inter la jaroj 1950 kaj 1970 oni amase konstruis loĝejojn por la laboristaro.
En la dua duono de la 20-a jarcento, la urbo disvastiĝis periferien, kie oni konstruis pli malgrandajn unufamiliajn loĝejojn. La kvartalo El Sardinero, antaŭe ĝardenurbo, iĝis libertempa areo. Dum la 1980-aj jaroj la haveno de Santandero estis iom post iom translokigita de la urbokerno al eksterurba areo; tamen la pasaĝeraj ŝipoj plu agas en la urbo kaj ekzistas haveneto (kvartalo Puertochico) por boatoj kaj jaĥtoj.
En 2005 Santandero celebradis la 250-an jariĝon de sia titolo "urbo".
Vidindaĵoj
Eksteraj ligiloj
Referencoj
- ↑ El Diario Montañés. El área de la bahía estará integrada por nueve ayuntamientos (hispane). Alirita 2012.