Santonĝo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Blazono de la provinco
france D'azur à la mitre d'argent accompagnée de trois fleurs de lys d'or

Santonĝo (en santonĝa lingvo Saintonghe, kun ekspirata "g" aŭ Séntunjhe) estas malnova franca provinco, kies limoj plurfoje ŝanĝiĝis laŭtempe. Parto de gaŭla Akvitanio en antikveco (Saintes fariĝis la unua ĉefurbo de tiu vasta tuto), poste ĝi apartenis laŭtempe al la reĝoj kaj dukoj de Akvitanio, al la grafoj de Anĵuo, poste al la grafoj de Poitiers, antaŭ ol esti integrita denove en la duklandon de Akvitanio por pluraj jarcentoj.

Geografio[redakti | redakti fonton]

Provinco Santonĝo en la 18-a jc (kun ĉefurbo Saintes sed sen la urboj Cognac kaj Jarnac) kaj la nunaj komunumoj.

Santonĝo (antaŭe skribita Xaintonge) sidas nun sur kvin departementoj: Charente-Maritime (krom la nordokcidenta parto, kiu apartenas al la provinco Aŭniso kaj krom Pays d'Aulnay, kiu apartenas al Potevio) okcidenta kvarono de Charente (kantonoj de varmaj teroj: kantono de Nord-Cognac, kantono de Sud-Cognac, Jarnac, Châteauneuf-sur-Charente)[1], la plej suda parto de Deux-Sèvres (Frontenay-Rohan-Rohan kaj antaŭurboj sude de Niort) kaj Vendée (kun parto de potevia marĉo). En la nordo de Gironde, la lando Gabay, kie estas parolita la santonĝa lingvo, dependis de la malnova provinco Gujeno.

Historio[redakti | redakti fonton]

El la kvardek francaj provincoj kaj teritorioj,
la provinco 10 estas Santonĝo.

Originoj[redakti | redakti fonton]

Elstaruloj[redakti | redakti fonton]

Rimarkindaj konstruaĵoj[redakti | redakti fonton]

Notoj kaj referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Maurice Bures (1991). Le type saintongeais (Santonĝa tipo) (france) (Parizo). Le Croît vif. ISBN 2-9079-6705-3.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Bibliografio[redakti | redakti fonton]