Sen:esepera, ankaŭ nomata (eble erare) Sen:espera, estas propono de 1996 de Jeffrey Henning (kiu proponis 16 lingvprojektojn) por reformi Esperanton kaj fari ĝin "pli facila" laŭ prononco.

Gramatiko[redakti | redakti fonton]

Alfabeto kaj prononco[redakti | redakti fonton]

Anstataŭ la Esperantaj 23 konsonantoj, Sen:esepera havas nur 14, la pli ĝenerale uzatajn (laŭ opinio de Rick Morneau): /p/ /t/ /k/ /b/ /d/ /g/ /f/ /s/ /h/ /m/ /n/ /l/ /r/ /j/.

La litero C anstataŭas la esperantan K. La litero I reprezentas /i/ kaj /j/.

Esperanto permesas kompleksajn kunaĵojn de konsonantoj (ekz., spr), Sen:esepera nur permesas kunaĵojn uzante nazajn konsonantojn (ekz. nt, mp). Sed anstataŭ serĉi novajn radikojn, Sen:esepera uzas la Esperantajn kun svarabakto: Strato fariĝis Seterata, Lingvo fariĝis Linegefa.

Morfologio[redakti | redakti fonton]

Morfologie ankaŭ estas sanĝoj: substantivoj finiĝas per -a; pronomoj per -u aŭ -un; adjektivoj per -an, -en, -in, -m; verboj per -i; adverboj per -e; prepozicioj per -o; numeraloj per -in kaj korelativoj per -o, -on. Ne estas akuzativo, la direkta objekto estas indikata per prepozicio ano.

Ne estas artikolo en Sen:esepera.

La personaj pronomoj estas imu (mi, ni); tu (vi) kaj hu (li, ŝi, ili).

Nombroj (1-10): unin, duin, tirin, forin, fifin, sesin, sepin, ocin, enin, decin.

La aŭtoro registris kopirajton de sia projekto.

Ekstera ligo[redakti | redakti fonton]

http://www.langmaker.com/ml0105.htm^{[rompita ligilo]}