Pagodosturno

El Vikipedio, la libera enciklopedio
(Alidirektita el Sturnus pagodarum)
Kiel legi la taksonomionVikipedio:Kiel legi la taksonomion
Kiel legi la taksonomion
Pagodosturno
Pagodosturno, plenkreskulo
Pagodosturno, plenkreskulo

Biologia klasado
Regno: Animaloj Animalia
Filumo: Ĥorduloj Chordata
Klaso: Birdoj Aves
Ordo: Paseroformaj Passeriformes
Familio: Sturnedoj Sturnidae
Genro: Sturnia
Specio: 'S. pagodarum'
Sturnia pagodarum
(Gmelin, 1789)
Konserva statuso
{{{220px}}}
Konserva statuso: Malplej zorgiga
Aliaj Vikimediaj projektoj
vdr

La PagodosturnoPagoda minao (Sturnia pagodarum[1]) estas membro de la familio de sturnedoj. Ĝi estas kremoranĝecbruna birdo kun nigra krono kaj ioma kresto. Ili estas kutime vidataj laŭ paroj aŭ etaj aroj en amlfermaj habitatoj de la ebenaĵoj de Suda Azio.

Aspekto[redakti | redakti fonton]

Maskla plenkreskulo kun longaj pendantaj plumoj (Hodal, Barato)

Tiu minao estas kremoranĝecbruna birdo kun nigra krono kaj ioma al nuko pendanta kresto. La beko estas flava kun tre blua bazo. La iriso estas palblua kaj estas malgranda malhelblueca makulo de nuda haŭtaĵo ĉirkaŭ la okulo. La eksteraj vostoplumoj havas blankon, la flugiloj estas helgrizecaj kaj la nigraj unuarangaj flugilplumoj ne havas blankajn makulojn. Maskla plenkreskulo havas pli elstaran kreston ol la ino kaj havas ankaŭ pli longajn kolplumojn. Junuloj estas pli senkoloraj kaj la krono estas pli bruna.[2]

La kialo de la specinomo en Esperanto kaj en la latina scienca nomo pagodarum rilatas supozeble al la kutima ĉeesto de tiu specio sur konstruaĵoj kaj temploj (pagodoj) en suda Barato.[3]

Distribuado kaj habitato[redakti | redakti fonton]

Ili estas loĝantaj birdoj en Nepalo kaj Barato, vintra vizitanto en Srilanko kaj somera vizitanto en partoj de okcidenta kaj nordorienta Himalajoj. Ili havas muzikajn alvokonotojn kiuj konsistas el longa serio de trenitaj notoj kiuj finas abrupte.[2] Kvankam ĉefe estas vidata en ebenaĵoj estas kelkaj vidaĵoj el super 3000 m ĉefe el Ladako.[4]

Tiu paserino tipe troviĝas en seka arbaro, arbusta ĝangalo kaj kultivejoj kaj troviĝas ofte ĉe homa setlejo. Ili preferas ĉefe areojn ĉu inonditajn ĉu marĉajn.[2]

Kutimaro kaj ekologio[redakti | redakti fonton]

Kiel plej parto de sturnedoj, ankaŭ la Pagodosturno estas ĉiomanĝanta, kaj manĝas fruktojn kaj insektojn. Ili manĝas eĉ fruktojn de Thevetia peruviana kiuj estas veneaj al multaj vertebruloj.[5]

Ili konstruas sian neston en arbotruoj aŭ artefaritaj kavaĵoj.[2][6] La nesto estas kovrata el herbo, plumoj kaj tolaĵeroj. La normalo ovodemetado estas de 3-4 ovoj kiuj estas palbluecverdaj. La idoj eloviĝas post ĉirkaŭ 12 al 14 tagoj.[3][7]

Taksonomio kaj sistematiko[redakti | redakti fonton]

Sturnaj genroj estas polifiletikaj ĉe la redifino de la genrolimoj. Tiu specio estis tradicie lokita en la genroj Sturnus kaj Temenuchus, sed studo de 2008 fidinde lokis ĝin en la genro Sturnia (Zuccon et al. 2008).[1]


Bildaro[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. 1,0 1,1 Zuccon, D., Pasquet, E. & Ericson, P. G. P. (2008). “Phylogenetic relationships among Palearctic–Oriental starlings and mynas (genera Sturnus and Acridotheres : Sturnidae)”, Zoologica Scripta 37, p. 469–481. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Rasmussen PC & JC Anderton. (2005) Birds of South Asia: The Ripley Guide. Volume 2. Smithsonian Institution & Lynx Edicions, p. 582.
  3. 3,0 3,1 Hume, AO. (1890) The nests and eggs of Indian birds. Volume 1. R H Porter, p. 374–375.
  4. Akhtar,S Asad (1990). “Altitudinal range extension of the Brahminy Myna Sturnus pagodarum in Chushul, Ladakh”, J. Bombay Nat. Hist. Soc. 87 (1), p. 147. 
  5. Raj,PJ Sanjeeva (1963). “Additions to the list of birds eating the fruit of Yellow Oleander (Thevetia neriifolia ).”, J. Bombay Nat. Hist. Soc. 60 (2), p. 457–458. 
  6. Sharma,Satish Kumar (1996). “Nesting in anchor-pipe by Brahminy Myna, Sturnus pagodarum (Gmelin)”, J. Bombay Nat. Hist. Soc. 93 (1), p. 91. 
  7. Lamba,BS; Tyagi,AK (1977). “Period of incubation in Brahminy Myna, Sturnus pagodarum (Gmelin)”, J. Bombay Nat. Hist. Soc. 74 (1), p. 173–174. 

Literaturo[redakti | redakti fonton]

  • Tyagi,AK; Lamba,BS (1984) A Contribution to the Breeding Biology of Two Indian Mynas. (Records of the Zoological Survey of India. Occasional Papers, 55.) Zoological Survey of India, Calcutta. 97 pages.
  • Salim Ali & Daniel, J.C. (1995): The book of Indian Birds. Bombay Natural History Society, India.
  • Grimmett, Richard; Inskipp, Carol, Inskipp, Tim & Byers, Clive (1999): Birds of India, Pakistan, Nepal, Bangladesh, Bhutan, Sri Lanka, and the Maldives. Princeton University Press, Princeton, N.J.. ISBN 0-691-04910-6
  • Jønsson, Knud A. & Fjeldså, Jon (2006): A phylogenetic supertree of oscine passerine birds (Aves: Passeri). Zoologica Scripta 35(2): 149–186. COI::10.1111/j.1463-6409.2006.00221.x (HTML resumo)

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]