Teologio de liberigo
La teologio de liberigo estas teologia kurento de la katolikismo kiu diferencigas disde pli ortodoksaj movadoj pro sia fokuso en la sociaj kondiĉoj de la medio en kiu ĝi agas, kaj kiu konsideras ke baza trajto de la pastorala agado devas esti la klopodo por la plibonigo de la materialaj bezonoj de la malpli riĉaj tavoloj kaj se necese la subteno de lokaj liberigaj movadoj.
Ĝi estas ĉefe etendita en Latinameriko. Ĝi komenciĝis post la Dua Vatikana Koncilio kaj la Episkopa Konferenco en Medellín (Kolombio) en 1968. Ĝi apogeis dum la 70-aj kaj parto de la 80-aj jaroj, sed estis poste kondamnita de la papo Johano Paŭlo la 2-a. Ankaŭ la papo Benedikto la 16-a sin oponis al ĝi, kaj favoras pli konservativan aliron.
Ĉefaj teologoj de liberigo
Vidu ankaŭ
Literaturo
- Gutiérrez Gustavo: Teología de la liberación (1972)