Ultimo tango a Parigi

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Ultimo tango a Parigi
filmo
Originala titolo Ultimo tango a Parigi
Originala lingvo franca lingvo • angla lingvo
Kina aperdato 19 dec. 1972, 29 mar. 1973, 1972
Ĝenro filma dramo, amafera filmo, erotika filmo
Kameraado Vittorio Storaro
Reĝisoro(j) Bernardo Bertolucci
Produktisto(j) Alberto Grimaldi
Scenaro Franco Arcalli • Bernardo Bertolucci • Agnès Varda • Jean-Louis Trintignant
Filmita en rue Marietta-Alboni
Loko de rakonto Parizo
Muziko de Gato Barbieri
Rolantoj Marlon Brando • Maria Schneider • Jean-Pierre Léaud • Massimo Girotti • Marie-Hélène Breillat • Catherine Allégret • Veronica Lazăr • Catherine Breillat • Gitt Magrini • Darling Légitimus • Laura Betti • Giovanna Galletti • Maria Michi • Armand Abplanalp • Catherine Sola • Jean-Luc Bideau • Michel Delahaye • Gianni Pulone • Franca Sciutto
Produktinta firmao Produzioni Europee Associati
IMDb
vdr

Ultimo tango a Parigi (Lasta tango en Parizo) estas itala amafera filmo de Bernardo Bertolucci aperinta en 1972.

La nudeco kaj eksplicitaj seksscenoj inkluzivitaj en la filmo kaŭzis konfliktojn kaj internacian sensacion. La filmo estas konsiderita de multaj kiel pornografia, kaj diversaj niveloj de cenzuro estis truditaj sur ĝia projekcio en multaj landoj ĉirkaŭ la mondo.

Temo[redakti | redakti fonton]

Usona kvardekkelk-jarulo promenas tra Parizo post la sinmortigo de sia edzino. En luota apartamento de la 16-a arondismento de Parizo, apud Ponto Bir-Hakeim kaj metrostacio Passy, li renkontas junan virinon, filinon de kolonelo kaj 20 jarojn pli junan ol li, kun kiu li ekhavas intensan, malkvietan, kurtan, tamen senesperan rilaton. Sceno kun butero fariĝos kulta.

Teĥnikaĵoj[redakti | redakti fonton]

Rolularo[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]