Verbo Subjekto Objekto

El Vikipedio, la libera enciklopedio
(Alidirektita el VSO)
Vort-
ordo
Esperanta
ekvivalento
Proporcio
de lingvoj
Ekzemplaj
lingvoj
SOV "Mi vin amas." 45%
 
hindia, japana, latina
SVO "Mi amas vin." 42%
 
angla, ĉina, rusa
VSO "Amas mi vin." 9%
 
hebrea, irlanda, zapoteka
VOS "Amas vin mi." 3%
 
baure, fiĝia, malagasa
OVS "Vin amas mi." 1%
 
apalai, hixkaryana, tamila
OSV "Vin mi amas." 0% jamamadí, warao, xavante

Ofteco de lingvaj vortordoj enketita fare de Russell S. Tomlin.[1][2]

Laŭ lingva tipologio, VSO estas la tria plej komuna vortordo inter la lingvoj de la mondo.

Ekzemple:

Ĉasas la kato la muson.

El la araba lingvo:

"Fariha 'istadunâ bi tilmizihu"
Kontentas (f r h) nia instruisto ('istadu) pri siaj lernantoj.

Tiu vortordo estas plej ofte uzata en:

VSO lingvoj plej tipe havas prepoziciojn anstataŭ postpoziciojn.

Iuj lingvoj kiuj havas ĉefe SVO vortordo en ne-markitaj frazoj uzas ordon VSO por demandoj, ekzemple la nederlanda, la franca, kaj pli formala uzo en la angla lingvo.

 Formo: Subjekto - Verbo - Objekto

Komparu kun SOV, SVO, VOS, OSV, OVS.

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Introducing English Linguistics International Student Edition by Charles F. Meyer en
  2. Russell Tomlin, "Basic Word Order: Functional Principles", Croom Helm, London, 1986, page 22 en