Ĝermolisto de portugalaj esperantistoj

Tiu ĉi paĝo listigas ĝermajn informojn pri portugalaj esperantistoj. Movu mallongajn informojn pri portugalaj esperantistoj en tiun ĉi paĝon metante alidirektilon.
Se vi volus partigi informon en apartan artikolon, aldonu informojn tiel ke minimume estu tri plenaj frazoj, prefere pli, nepre estu ĝustaj kategorioj, almenaŭ kategorio:portugalaj esperantistoj, kaj laŭeble ankaŭ uziĝu la ŝablonoj {{Informkesto homo}} kaj {{vivtempo}}. Post kreo de aparta artikolo forigu la informon de ĉi-tie.
Ekzistas pli plena listo de portugalaj esperantistoj, en kiu listiĝu la nomoj de portugalaj esperantistoj aŭ menciataj ĉi-tie aŭ per propra biografia artikolo.

Enhavo:

A B C Ĉ D E F G Ĝ H Ĥ I J Ĵ K L M N O P R S Ŝ T U Ŭ V Z

C[redakti | redakti fonton]

Adelino de Carvalho[redakti | redakti fonton]

Adelino de CARVALHO (naskiĝinta la 13-an de junio 1871, mortinta la 30-an de januaro 1929) estis portugala bankoficisto kaj esperantisto. Li vigle agadis en la Lisbona Esperanto-Societo, aparte en la periodo inter 1914 kaj 1917, kaj menciiĝis en la Enciklopedio de Esperanto de 1934.

Ĉi tiu artikolo baziĝas (parte aŭ tute) sur artikolo el la Enciklopedio de Esperanto.

La originala teksto kontroleblas en interreta arkivo de la fonto.

Leonel Augusto da Cruz[redakti | redakti fonton]

Leonel Augusto da CRUZ (1900- mortis la 29-an de oktobro 1990 en Queluz, Portugalio) estis UEA-delegito kaj fakdelegito.

L[redakti | redakti fonton]

Acacio Lobo[redakti | redakti fonton]

Acacio LOBO, naskiĝis en Portugalio, estis majoro de infanterio, kiu parolis sep lingvojn. Li estis Esperanto-cenzuristo dum la unua mondmilito.

Verkis: Esperanto tiel kiel oni ĝin parolas kaj gramatikon.

Ĉi tiu artikolo baziĝas (parte aŭ tute) sur artikolo el la Enciklopedio de Esperanto.

La originala teksto kontroleblas en interreta arkivo de la fonto.

S[redakti | redakti fonton]

António da Silva Almeida[redakti | redakti fonton]

António da SILVA ALMEIDA naskiĝis en Lisbono en 1928, kaj fariĝis esperantisto en 1946. La rolo de li kaj de lia edzino en la posta evoluo de Esperanto en Portugalio estas netrotaksebla. En 1979, kiam la antaŭa pli ol 40-jara malpermeso de Esperanto ne plu validis, li estis inter la kunfondintoj de Portugala Esperanto-Asocio kaj poste elektiĝis ties honora asociano. Li mortis la 21-an de novembro 2014^[1] kaj la entombigon partoprenis pluraj reprezentantzoj de PEA.