te geven die hem toekomt, hij neemt een heel eigen plaats in de wereld van de grote illustratoren en kunstenaars die hem geïnspireerd hebben. Hij voelde zich verwant met kunstenaars zoals Arthur Rackham, Gustav Doré, Edmund Dulae, Carl Sjoitzweg en de verfijnde uitingen van Japanse kunstenaars zoals Hokusai en, ontwikkelde toch een geheel eigen zeer herkenbare stijl, onvervreemdbaar Anton Pieck. Zijn stijl was die van een romanticus, zijn tekenhand was verfijnd en gevoelig. Zijn onderwerpen vond hij veelal in de schoonheid van historische dorps- en stadsgezichten, en het bonte leven op straat, geen elitaire onderwerpen maar het leven van alledag. Zijn schare van bewonderaars bevond zich in alle sociale lagen van de bevolking, hij was bijzonder populair en stelde kunstcritici voor problemen, ze wisten zich geen raad met het "wonderlijke fenomeen", een predikaat dat ook zij volledig onderstreepten, maar ze konden hem moeilijk plaatsen in de wereld van de "grote kunst".

Begin jaren vijftig werd Anton Pieck gevraagd zijn medewerking te verlenen aan het oprichten van een sprookjespark met speeltuin. Zijn gevestigde naam als illustrator van de bekende sprookjesboeken van de Gebroeders Grimm en de sprookjes van 1001 nacht waren hiervoor de logische aanleiding. Zijn fantastische tekeningen waren sterk bepalend geworden voor de beelden die de vertellingen bij lezers opriepen. Na een aanvankelijke aarzeling en het strikt stellen van voorwaarden, die de kwaliteit van de attracties moesten garanderen, stemde hij toe in het avontuur.

Het laat geen twijfel dat zijn scheppende geest het overrompelende succes van Europa's eerste echte themapark zou bezegelen: het sprookjespark "de Efteling" in Kaatsheuvel.

Tot 1974 bleef hij actief ontwerpend en meesturend het themapark begeleiden. Het was, naar eigen zeggen, het dierbaarste avontuur in zijn leven. Hij liet in de Efteling een bijzondere erfenis na, niet alleen zijn prachtige ontwerpen, maar een cultuur in het voelen en denken. Het voelen en denken van de bestuurders en makers, het voelen en denken van de vele miljoenen gasten die trouw de Efteling blijven bezoeken. Hij sprak de taal van de massa, maar dan een massa die bestaat uit louter kritische individuelen. Het werd een Efteling ván en vóór mensen, niet meer weg te denken uit de Nederlandse samenleving.

Mede door Anton Pieck is de Efteling tot een soort nationaal monument geworden

Mi, la posedanto de la aŭtorrajto por ĉi tiu verko, liberigas ĝin tutmonde kiel publikan havaĵon. En iuj landoj tio povas esti laŭleĝe neebla; en tiu okazo: Mi rajtigas ĉiun ajn uzi ĉi tiun verkon por ajna celo, sen iuj ajn kondiĉoj, krom se tiuj kondiĉoj estas postulataj per leĝo.