Friedrich Kiel

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Friedrich Kiel
Persona informo
Naskiĝo 8-an de oktobro 1821 (1821-10-08)
en Puderbach
Morto 13-an de septembro 1885 (1885-09-13) (63-jaraĝa)
en Berlino
Mortokialo trafikakcidento
Tombo Alter Friedhof der Zwölf-Apostel-Gemeinde
Lingvoj germana
Ŝtataneco Reĝlando Prusio
Okupo
Okupo komponisto de klasika muziko • muzikinstruisto • universitata instruisto • instruisto • komponisto • pianisto • violonisto
v • d • r
Friedrich Kiel

Friedrich Kiel (naskiĝis la 8-an de oktobro 1821 en Bad Laasphe-Puderbach, mortis la 13-an de decembro 1885 en Berlino) estis germana komponisto de la romantismo kaj muzikpedagogo. Li estis unu el la plej renomaj kompozicio-instruistoj siatempaj kaj apartenis al la elstaraj komponistoj de la generacio inter Robert Schumann kaj Johannes Brahms.

Verkoj[redakti | redakti fonton]

Pianoverkoj[redakti | redakti fonton]

Piano je du manoj[redakti | redakti fonton]

  • op. 1 Bilder aus der Jugendwelt (1850);
  • op. 1 „15 Canons im Kammerstyl“, dediĉita al Franz Liszt (1852);
  • op. 2 Ses fugoj (1850)
  • op. 4 Kapriĉetoj (1850)
  • op. 5 Tri romancoj (1850);
  • op. 7 Ses valsoj (1850)
  • op. 8 Tri pianaĵoj (1856)
  • op. 10 Kvar duvoĉaj fugoj (1856)
  • op. 14 Granda polonezo C-maĵora (1858);
  • op. 15 Melodioj (1858);
  • op. 17 Variacioj kaj fugo f-minora (1860)
  • op. 18 Dek pianaĵoj (1860)
  • op. 19 Du impromptuoj (1860)
  • op. 21 Resonaĵoj (1861)
  • op. 26 Du kapriĉoj (1863);
  • op. 27 Tarantelo (1864);
  • op. 28 Suito [Sonato - Imprompto - Skerco - Nokturno] (1864);
  • op. 36 Tri Ĝigoj (1864)
  • opp. 38/41 Vojaĝmemoroj por piano. 2 kajeroj (1865);
  • op. 45 Vaso (1866)
  • op. 55 Kvar karakterpecoj (1868)
  • op. 56 Fantaziaĵo e-minora (1869)
  • op. 59 Tri humoreskoj (1870)
  • op. 62 Popolmelodioj kun variadoj (1870)
  • op. 68 Fantazio Ab-maĵora (1871);
  • op. 71 Tri pianaĵoj (1872)
  • op. 72 Ses pianaĵoj (1872);
  • op. 79 Ses impromptuoj (1881)
  • sen op. Du nokturnoj (publikite en 1875)
  • sen op. Studaĵoj
  • sen op. Bolero (publikite en 1875);
  • sen op. Valso-kapriĉo ("Albumblatt") (1879);
  • sen op. Hungaraĵo
  • sen op. Melodio D-maĵora (1876)
  • sen op. Sep fugoj
  • sen op. Fugeto F.H...g

Piano je kvar manoj[redakti | redakti fonton]

  • op. 6 Du etaj sonatoj (1850);
  • op. 13 Facilaj pianaĵoj (1858);
  • op. 23 Variacioj pri propra temo (1861);
  • op. 42 Humoreskoj (1865)
  • op. 47 Valso (1866)
  • op. 48 Valso (1866)
  • op. 57 Facilaj pecoj (1869);
  • op. 74 10 solopecoj por piano je kvar manoj (1873)

Piano kaj orkestro[redakti | redakti fonton]

  • op. 30 Konĉerto por piano kaj orkestro für Pianoforte und Orchester Bb-maĵora (1864),
  • sen op. Fantazio por piano kaj orkestro "Dediĉita al lia moŝto la reĝo de Prusio" (ĉ. 1841),

Ĉambromuziko kun piano[redakti | redakti fonton]

Piano kaj violono[redakti | redakti fonton]

  • op. 16 Sonato d-minora por piano kaj violono (1860)
  • op. 35 Du sonatoj d-minora und F-maĵora por piano kaj violono (1864)
  • op. 37 Variacioj pri sveda popolkanto (1865) por piano kaj violono;
  • op. 49 Kvar romancoj por piano kaj violono (1867)
  • op. 51 Sonato por piano kaj violono (1868)
  • op. 54 Germanaj rondodanco por piano kaj violono (1868)
  • op. 70 Du solopecoj por piano kaj violono (1872);
  • op. 77 Eta suito por piano kaj violono (1881)

Piano kaj vjolo[redakti | redakti fonton]

  • op. 66 Ländler por piano kaj vjolo (1871);
  • op. 67 Sonato por piano kaj vjolo (1871)
  • op. 69 Tri romancoj por piano kaj vjolo (1871)

Piano kaj violonĉelo[redakti | redakti fonton]

  • op. 9 Melodioj por piano kaj violonĉelo (1856)
  • op. 11 „Vojaĝbildoj“ por piano kaj violonĉelo (1858);
  • op. 12 Tri pecoj por piano kaj violonĉelo (1858);
  • op. 52 Sonato a-minora por piano kaj violonĉelo (1868)
  • sen op. Sonato D-maĵora por piano kaj violonĉelo

Pianotrio[redakti | redakti fonton]

  • op. 3 Pianotrio D-maĵora (1850)
  • op. 22 Pianotrio A-maĵora (1861)
  • op. 24 Pianotrio Eb-maĵora (1861)
  • op. 33 Pianotrio c#-minora (1863)
  • op. 34 Pianotrio G-maĵora (1864)
  • op. 65/1 Pianotrio A-maĵora (1871)
  • op. 65/2 Pianotrio g-minora (1871)

Pianokvarteto[redakti | redakti fonton]

  • op. 43 Pianokvarteto a-minora (1866)
  • op. 44 Pianokvarteto E-maĵora (1866)
  • op. 50 G-maĵora (1867)

Pianokvinteto[redakti | redakti fonton]

  • op. 75 Pianokvinteto A-maĵora (1874)
  • op. 76 Pianokvinteto c-minora (1874)

Piano kaj kantvoĉo[redakti | redakti fonton]

  • op. 31 Lidociklo (1864) por kantvoĉo kaj piano

Arĉkvartetoj[redakti | redakti fonton]

  • op. 53/1 Arĉkvarteto a-minora (1868)
  • op. 53/2 Arĉkvarteto Ebmaĵora (1868)
  • op. 73 Valso por arĉkvarteto (1872)
  • op. 78 Valso por arĉkvarteto (1881)

Ĥoraĵoj[redakti | redakti fonton]

  • op. 32 Du motetoj por trivoĉa inĥoro kun piano (1864)
  • op. 64 Ses sakralaj kantoj por inĥoro aŭ knabĥoro (1869)
  • op. 82 Ses motetoj or miksita ĥor (publikigite en 1883; noveldono Berlino 2007)

Ĥoro kaj orkestro[redakti | redakti fonton]

  • op. 20 Rekviemo f-minora por solovoĉo, ĥoro kj orkestro (1861), unua prezentado la 8-an de februaro 1862
  • op. 25 Stabat mater por inĥoro kaj solovoĉo kun orkestro (1864)
  • op. 29 130-a psalmo por solovoĉoj, inĥoro kaj orkestro (1864), unua prezentado 1869
  • op. 40 „Missa solemnis“ por orkestro kaj ĥoro (1865), unua prezentado la 21-an de marto 1867
  • op. 46 Te Deum por solovoĉoj, ĥoro kaj orkestro (1866), unua prezentado la 21-an de marto 1867[1]
  • op. 60 „Christus“ - Oratorio por solovoĉoj, ĥoro kaj orkestro (1870), unua prezentado la 4-an de aprilo 1874 in Berlin
  • op. 63 Du kantaĵoj laŭ Novalis por miksita ĥoro kaj orkestro (1870)
  • op. 80 Rekviemo Ab-maĵora, unua prezentado la 20-an de novembro1881
  • op. 83 Oratorio „Der Stern von Bethlehem“ (publikigite en 1884), unua prezentado la 25-an de aprilo 1884 en Berlino

Orkestro[redakti | redakti fonton]

  • op. 39 Tri militmarŝoj (1865)
  • op. 61 Kvar marŝoj (1870)
  • sen op. Uverturo C-maĵora
  • sen op. Uverturo d-minora

Orgenverkoj[redakti | redakti fonton]

  • op. 58 Tri fantazioj (1869)

Lernintoj[redakti | redakti fonton]

Literaturo[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. ↑ Pia Waldbröl: Das Te Deum für Soli, Chor und Orchester (op.46) von Friedrich Kiel. Eine Analyse unter besonderer Berücksichtigung der polyphonen Elemente. Bonn, 1982. In: Friedrich Kiel-Studien Band 5, hrsg. Peter Pfeil, i. A. d. Friedrich-Kiel-Gesellschaft e. V., Dohr, Köln 2006, ISBN 3-925366-40-7 (ISSN 0945-2036)

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]

Bibliotekoj
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Friedrich_Kiel&oldid=8397754"