Roger Hanin
| Roger Hanin | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Roger Hanin en Festivalo de Cannes, 1997
| |||||
| Persona informo | |||||
| Roger Hanin | |||||
| Naskonomo | Roger Paul Jacob Lévy | ||||
| Naskiĝo | la 20-an de oktobro 1925 en Alĝero, franca Alĝerio | ||||
| Morto | la 11-an de februaro 2015 en Parizo  Francio
| ||||
| Mortis pro | naturaj kialoj vd | ||||
| Etno | judoj vd | ||||
| Lingvoj | franca vd | ||||
| Ŝtataneco | Francio vd | ||||
| Partio | Franca Komunista Partio vd | ||||
| Familio | |||||
| Edz(in)o | Christine Gouze-Rénal (1959-2002) | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | aktoro • politikisto • filmreĝisoro • scenaristo • filmaktoro • verkisto • televida aktoro • reĝisoro vd | ||||
| Laborkampo | filmo vd | ||||
| Aktiva dum | 1952 — 2008 | ||||
| |||||
| Aktorado | |||||
| Fama rolo | Komisaro Navarro | ||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Roger HANIN (naskonome Roger Lévy), (naskiĝis la 20-an de oktobro 1925 en Alĝero, mortis la 11-an de februaro 2015 en Parizo) estis franca aktoro, reĝisoro kaj verkisto.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Lia avo estis rabeno, lia patro estis dungito de PTT. Forpelita el liceo pro antisemitaj leĝoj de Reĝimo de Vichy, li dungiĝis kiel volontulo en aerarmeo en 1944.
Roger Hanin mem difinis sin tiel: «Mia vera nomo estas Levy. Mia patro nomiĝas Joseph Lévy. Mia patrino nomiĝas Victorine Hanin. Origine, estis Ben Hanine. Ŝi estas filino el familio Azoulay. Mi estas cent procente koŝera el genetika vidpunkto. Mi estas filo de komunisto kaj avo de rabeno.» (Actualité juive, 4-a de decembro 1987). Tamen, li konvertiĝis al katolikismo okaze de sia edziĝo; li neniam malkonfirmis tion, male, li memorigis tion dum longa intervjuo al Le Monde en la 1990-aj jaroj.
Bofrato per alianco al François Mitterrand per sia edziĝo kun Christine Gouze-Rénal, fratino de Danielle Mitterrand, li estis kromnomita «La bof'» de iuj. Li estis intimulo de la Prezidento de la Respubliko (kiu estis atestanto al lia edziĝo).
Kariero[redakti | redakti fonton]
La 1980-aj jaroj estis signitaj per lia reveno al scenejo kiel aktoro kaj finis lian senrolan periodon. Dank'al Alexandre Arcady kaj liaj filmoj kiel Le Grand Pardon aŭ Le Coup de sirocco, sed ankaŭ kaj ĉefe dank'al sia bofrato prezidento, li povis plene liveri sian «identecon de nigrapiedulo» kaj eniri en ĉartojn al kontentiga rango.
En la 1980-aj jaroj, t.e. post la elekto de Mitterrand, Roger Hanin reakiris kinan bonstaton. Dum li antaŭe ludis nur duarangajn rolojn, oni konfidis al li laŭmezurajn rolojn, kiel Navarro, speciale kreita de amiko de Mitterrand.
Lia plej fama rolo estis tiu de Komisaro, heroo de la televida serio Navarro, kies unua epizodo aperis en oktobro 1989 en TF1. La lasta filmado okazis la 31-an de oktobro 2008.
La 1-an de novembro 2008, Roger Hanin anoncis dum elsendo de RTL, ke li ĉesigas sian karieron de aktoro[1]: «Mi ne plu ludos, mi ne plu volas esti aktoro.», deklaris la komediisto. «Estas nek amareco, nek nostalgio. Mi pasis mian vicon, kiel dirite. Mi finis. Mi havis mirindan karieron laŭlitere. Mi ludis Othellon, Macbeth, ĉiujn grandajn verkistojn, Pirandello, Beckett, Claudel, mi ludis grandajn rolojn, mi ne ekbalbutos. Mi havas grandan projekton: mi ekvivos! Iros en grandajn restoraciojn, faros vojaĝojn, legos, verkos.»
Filmografio[redakti | redakti fonton]
Aktoro[redakti | redakti fonton]
- 1952: Le Chemin de Damas de Max Glass: Disĉiplo
- 1953: La Môme vert-de-gris de Bernard Borderie: Korpogardisto
- 1955: Série noire de Pierre Foucaud: Ménard
- 1955: Les Hussards de Alex Joffé:
- 1955: Gas-Oil de Gilles Grangier: René Schwob, gangstero
- 1956: Vous pigez de Pierre Chevalier: Istria
- 1957: Celui qui doit mourir de Jules Dassin: Pannagotaros
- 1957: Escapade de Ralph Habib: Olivier
- 1958: Tamango de John Berry: 1-a Mate Bebe
- 1958: Sois belle et tais-toi de Marc Allégret: Charlemagne
- 1958: Une balle dans le canon de Michel Deville: Dick
- 1958: Un drôle de dimanche de Marc Allégret: Sartori
- 1958: Le Désordre et la Nuit de Gilles Grangier: Albert Simoni
- 1958: La Chatte de Henri Decoin: Pierre
- 1959: La Sentence de Jean Valère: Antoine
- 1959: Le Fric de Maurice Cloche: Robert Bertin
- 1959: Ramuntcho de Pierre Schoendoerffer: Itchoa
- 1959: Du rififi chez les femmes de Alex Joffé: La insekto
- 1959: La Valse du Gorille de Bernard Borderie: Géo Paquet, alinome "Le Gorille"
- 1959: À bout de souffle de Jean-Luc Godard: Cal Zombach
- 1960: Petit jour de Jackie Pierre:
- 1960: l'Ennemi dans l'ombre de Charles Gérard: Serge Cazais
- 1960: Rocco et ses frères de Luchino Visconti: Morini
- 1960: L'Affaire d'une nuit de Henri Verneuil: Michel Ferréol
- 1961: Le Miracle des loups de André Hunebelle: Charles le Téméraire
- 1961: Vive Henri IV... vive l'amour! de Claude Autant-Lara: Ravaillac
- 1961: Les Bras de la nuit de Jacques Guymont:
- 1961: Les Ennemis de Édouard Molinaro: Jean de Fursac
- 1962: La Marche sur Rome de Dino Risi: Kapitano Paolinelli
- 1962: Le Gorille a mordu l'archevêque de Maurice Labro: Géo Paquet, alinome "Le Gorille"
- 1964: Le Tigre aime la chair fraîche de Claude Chabrol: Louis Rapière , la Tigro
- 1964: Marie-Chantal contre le docteur Kha de Claude Chabrol: Bruno Kerrien, franca spiono
- 1965: Le Tigre se parfume à la dynamite de Claude Chabrol: Louis Rapière, la Tigro
- 1965: Corrida pour un espion de Maurice Labro: Stuart
- 1966: Les 13 fiancées de Fu Manchu (The Brides of Fu Manchu) de Don Sharp: Inspektoro Grimaldi
- 1967: Le Canard en fer blanc de Jacques Poitrenaud: François Cartier
- 1968: Les Hommes de Las Vegas de Antonio Isasi-Isasmendi: La patrono
- 1969: Clair de terre de Guy Gilles: Patro de Pierre
- 1969: Bruno, l'enfant du dimanche
- 1971: Une femme libre de Claude Pierson: André
- 1971: Les Aveux les plus doux de Édouard Molinaro: Inspektoro Borelli
- 1973: Les Grands Fusils de Duccio Tessari: Carré
- 1973: Le Concierge de Jean Girault: Barbarin
- 1973: Le Protecteur de Roger Hanin: Julien
- 1975: Le Faux-cul de Roger Hanin: Kaminsky
- 1977: La mort du Téméraire de Roger Viry-Babel: Charles le Téméraire
- 1978: L'Amant de poche de Bernard Queysanne:
- 1978: Le Coup de sirocco de Alexandre Arcady: Albert Narboni
- 1978: Le Sucre de Jacques Rouffio: Kerbaoui
- 1979: Certaines Nouvelles de Jacques Davila: Georges
- 1981: Le Grand Pardon de Alexandre Arcady: Raymond Bettoun
- 1982: Les Misérables de Robert Hossein: L'aubergiste
- 1982: La Baraka de Jean Valère: Aimé Prado
- 1983: Attention ! Une femme peut en cacher une autre de Georges Lautner: Philippe
- 1983: Le Grand Carnaval de Alexandre Arcady: Léon Castelli
- 1984: Train d'enfer de Roger Hanin: Komisaro Couturier
- 1985: La Galette du roi de Jean-Michel Ribes: Victor Harris
- 1986: La Rumba de Roger Hanin: Beppo Manzoni
- 1987: Dernier Été à Tanger de Alexandre Arcady: William Barres
- 1988: L'Union sacrée de Alexandre Arcady: Léon Atlan
- 1989: L'Orchestre rouge de Jacques Rouffio: Berzine
- 1990: Jean Galmot, aventurier de Alain Maline: Georges Picard
- 1992: Le Grand Pardon 2 de Alexandre Arcady: Raymond Bettoun
- 1993: Le Nombril du monde de Ariel Zeitoun: Scali
- 1997: Soleil de Roger Hanin: Profesoro Lévy
Reĝisoro[redakti | redakti fonton]
- 1973: Le Protecteur
- 1975: Le Faux-cul
- 1984: Train d'enfer
- 1986: La Rumba
- 1997: Soleil
Telenoveloj[redakti | redakti fonton]
- Il etait un musicien, 1978
- Navarro
- Maître Da Costa televida serio de Bob Swaim laŭ Frédéric Dard
- Le Gorille, 1990
Televido[redakti | redakti fonton]
- 1980: Au Bon Beurre de Édouard Molinaro: Charles-Hubert Poissonnard
- 1983: Le Crime de Pierre Lacaze de Jean Delannoy: Pierre Lacaze
- 1995: Samson le magnifique de Étienne Périer: Jacques Brachart
- 1996: Une femme explosive de Jacques Deray: Muller
- 1999: La Femme du boulanger de Nicolas Ribowski: Aimable, bakisto
- 2000: La Trilogie Marseillaise : Marius de Nicolas Ribowski: César
- 2000: La Trilogie Marseillaise : Fanny de Nicolas Ribowski: César
- 2000: La Trilogie Marseillaise : César de Nicolas Ribowski: César
- 2000: Anibal de Pierre Boutron: La aktoro
- 2001: L'Etrange Monsieur Joseph de Josée Dayan: Joseph Joanovici
- 2003: Ne meurs pas de José Pinheiro: Dalembert
- 2004: Mademoiselle Navarro de Jean Sagols
- 2006: La Femme et le pantin de Alain Schwarzstein: Charles Mathéo
- 2007: Roger Hanin, toute une vie de Hugues de Rosière (dokumenta filmo)
Voĉografio[redakti | redakti fonton]
- 1987: Lévy et Goliath de Gérard Oury: Dio
Teatro[redakti | redakti fonton]
- 1952: La Résurrection des corps de Loys Masson, reĝisoris Michel Vitold, Théâtre de l'Œuvre
- 1953: Les Aveux les plus doux de Georges Arnaud, reĝisoris Michel de Ré
- 1953: La Maison de la nuit de Thierry Maulnier, reĝisoris Marcelle Tassencourt kaj Michel Vitold, Théâtre Hébertot
- 1954: La Condition humaine de André Malraux, reĝisoris Marcelle Tassencourt
- 1954: Othello de William Shakespeare
- 1954: Macbeth de William Shakespeare
- 1954: Carlos et Marguerite de Jean Bernard-Luc, reĝisoris Christian-Gérard, Théâtre de la Madeleine
- 1955: Le Prince d'Égypte de Christopher Fry, reĝisoris Marcelle Tassencourt, Théâtre du Vieux-Colombier
- 1956: La Nuit romaine de Albert Vidalie, reĝisoris Marcelle Tassencourt, Théâtre Hébertot
- 1957: Wako, l’abominable homme des neiges de Roger Duchemin, reĝisoris Jean Le Poulain, Théâtre Hébertot
- 1959: Dix Ans ou dix minutes de Grisha Dabat, reĝisoris Jean Le Poulain, Théâtre Hébertot
- 1961: La Nuit du 9 mars de Roger Féral, reĝisoris Henri Soubeyran, Théâtre des Ambassadeurs
- 1969: Le Contrat de Francis Veber
- 1970: Zorglub de Richard Bohringer
- 1970: Ciel, où sont passées les dattes de tes oasis ? de Roger Hanin, reĝisoris Jacques Ardouin, Théâtre de la Potinière
- 1973: Virgule de Roger Hanin, Théâtre Daunou
- 1983: Argent, mon bel argent de Roger Hanin, Théâtre Daunou
- 1983: Un grand avocat de Henry Denker, reĝisoris Robert Hossein, Théâtre Mogador
- 1984: Duetto de Jeannine Worms, reĝisoris Yutaka Worms
- 1984: La Chasse aux dragons de Jeannine Worms, reĝisoris Yutaka Wada, Théâtre de l'Œuvre
- 1996: En attendant Godot de Samuel Beckett, reĝisoris Pierre Boutron
- 1997: Tartuffe de Molière
- 2001: Une femme parfaite de Roger Hanin, Théâtre Marigny
- 2006: Un petit pull over angora de Daniel Saint-Hamont, Théâtre Le Temple
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- L'ours en lambeaux. 1981.
- Le voyage d'Arsène. 1985.
- Lettre à un ami mystérieux (François Mitterrand), Ed. Grasset, 2001
Referencoj[redakti | redakti fonton]
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
